Паўночна-Усходні Кітай

Паўночна-Усходні Кітай або Дунбэй (кіт. трад. 東北, спр. 东北, піньінь дунбэй) уключае наступныя тэрыторыі Кітайскай Народнай Рэспублікі: усходнюю частку аўтаномнага раёна Унутраная Манголія (гарадскія акругі Тунляа, Чыфын, Хулун-Буір і аймак Хінган), правінцыю Хэйлунцзян, правінцыю Ляанін і правінцыю Цзілінь, сумарнай плошчай 1 243 571 км². Гэтыя рэгіёны гістарычна ўваходзілі ў склад Маньчжурыі (з-за чаго рэгіён нярэдка называюць Маньчжурыяй), яны шмат у чым валодаюць агульным гістарычным лёсам, культурнымі і кліматычнымі рэаліямі.

Паўночна-Усходні Кітай
кіт.: 中国东北
Краіна	Кітай
Тэрыторыя перакрываецца з	Inner Manchuria[d] і Маньчжурыя
Колькасць насельніцтва	107 400 000 чал.
Плошча	1 243 571 км²
Дунбэй (частка Унутранай Манголіі, Хэйлунцзян, Цзілінь, Ляанін)
Паўночна-Усходні Кітай

На поўначы і ўсходзе тэрыторыя мяжуе з Расіяй, на паўднёвым усходзе — з КНДР. Паўднёвая частка мае выхад да Жоўтае мора.

Утварае «іржавы пояс  (руск.)» Кітая, колькасць насельніцтва якога скарацілася да 98,5 млн чалавек у 2020 годзе^[1]. Большасць з іх гэта нашчадкі кітайскіх пасяленцаў другой паловы ХІХ стагоддзя  (руск.), на аснове маўлення якіх сфарміраваўся асаблівы Паўночна-ўсходні дыялект кітайскай мовы  (руск.), даволі блізкі пекінскаму. Карэннае насельніцтва (маньчжуры) у асноўным падвергліся кітаізацыі  (руск.). На паўднёвым усходзе захоўваецца невялікая карэйская меншасць, на крайнім захадзе — манголы.

У Паўночна-Усходнім Кітаі пражывае асноўная частка паўночнакарэйскіх бежанцаў  (руск.).

Гл. таксама

• Тахоку — рэгіён Японіі, які запісваецца тымі ж іерогліфамі

Зноскі

1. NewGeography.com