П’ер Гавінье

П’ер Гавінье (фр.: Pierre Gaviniès; 11 мая 1728, Бардо — 8 верасня 1800, Парыж) — французскі скрыпач , кампазітар і педагог^[2].

П’ер Гавінье
фр.: Pierre Gaviniès
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	11 мая 1728(1728-05-11)[1]
Месца нараджэння	Бардо, Бордо[d], дэпартамент Жыронда, рэгіён Аквітанія, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	8 верасня 1800(1800-09-08)[1] (72 гады)
Месца смерці	Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Краіна	Францыя
Месца працы	Парыжская Вышэйшая нацыянальная кансерваторыя музыкі і танца[d]
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар
Інструменты	скрыпка
Выхаванцы	Jean-Jérôme Imbault[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сын скрыпічнага майстра, атрымаў пачатковую музычную адукацыю ў свайго бацькі^[3]. Ужо ў 1741 годзе ён дэбютаваў у парыжскіх «духоўных канцэртах», выканаўшы дуэт ^{[няма ў крыніцы]} Жана-Мары Леклера, у якога, магчыма, паспеў да гэтага павучыцца^[2].

У 1762—1764 гадах ён займаў пасаду канцэртмайстара ў «Парыжскіх духоўных канцэртах»^[2], а ў 1773—1777 гадах быў, нароўні з Франсуа Гасекам і сваім вучнем Сімонам Ле Дзюкам, адным з іх дырыжораў і кіраўнікоў^[2].

З маладых гадоў Гавінье быў высока ацэнены сучаснікамі. Жан-Жак Русо прылічыў яго да лепшых скрыпачоў Францыі. Джавані Батыста Віёці, пачуўшы яго гульню, назваў яго «французскім Тарціні»^[4].

Уяўляў «адчувальны стыль» у французскім скрыпічным мастацтве XVIII стагоддзя^[2].

Першым выкарыстоўваў жанр раманса ў скрыпічнай музыцы^[2].

Познія творы Гавінье выпрабавалі на сабе ўплыў мангеймскай школы і італьянскай оперы-буфа^[2].

Пасля стварэння Парыжскай кансерваторыі, у 1795 годзе Гавінье заняў пасаду прафесара па класе скрыпкі^[2].

Сярод вучняў Гавінье — Луі Анры Пезібль, Антуан Ларан Бадрон, Н. Капрон, С. Ледзюк,^[2] М.-А. Генен, І. Бертам Эмбо, Ж. Лем’ер, Ж. Вердыг’е, А. Рабіно, Дэ Блуа, П. Вашон^[5].

Сачыненні

• Опера «Прэтэндэнт» (фр.: Le prétendu, 1760), тэатр «Камеды Італьен», Парыж^[2];
• для скрыпкі — 6 канцэртаў з аркестрам ор. 4 (1764), санаты з басам ор. l (1760) і ор. 3 (1764)^[2], для скрыпкі — 24 эцюды (капрысы) «Vingt-quatre Matinées, études caprices pour le violon» (1794);
• для дзвюх скрыпак — 6 санат ор. 5 [б. г.]; для скрыпкі і віяланчэлі — 3 санаты (выдадзена пасмяротна);^[2]
• збор арый для 2 скрыпак і альта ці віяланчэлі ор. 2 (Recueil d’Airs а trois darties, складзена каля 1763)^[2].