Павел Сцяпанавіч Крынчык

Павел Сцяпанавіч Крынчык (5 (17) верасня 1898, Едначы, Літоўскае генерал-губернатарства — 22 верасня 1975(1975-09-22), Слонім, Гродзенская вобласць) — дзеяч беларускага нацыянальна-вызваленчага руху ў Заходняй Беларусі, публіцыст.

Павел Сцяпанавіч Крынчык
Павел Крынчык пасля ранення на мітынгу ў Карэлічах, 12 ліпеня 1929 г.
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	5 (17) верасня 1898
Месца нараджэння	Едначы, Слонімскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	22 верасня 1975(1975-09-22) (77 гадоў)
Месца смерці	Слонім, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  Польская Рэспубліка  Беларуская ССР  СССР
Жонка	Алена Канстанцінаўна Лябецкая
Альма-матар	Днепрапятроўскі каледж транспартнай інфраструктуры[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, публіцыст, палітык
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Таварыства беларускай школы Змаганне
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Плакат Беларускага сялянска-работніцкага пасольскага клуба «Змаганне», 1930 г.

У палітычным руху з 1918 года. У 1921 годзе скончыў Екацярынаслаўскі палітэхнікум шляхоў зносін.

Вярнуўся на Слонімшчыну, якая ў выніку Рыжскага міру 1921 года апынулася ў складзе Польшчы (у беларускай гістарыяграфіі — Заходняя Беларусь). У 1920-я гады актыўны ўдзельнік Таварыства беларускай школы (ТБШ), з 1927 года віцэ-старшыня Слонімскай акруговай управы ТБШ, з траўня 1929 года член Галоўнай управы ТБШ. У 1928 абраны дэпутатам (паслом) польскага сейма па спісе беларускіх арганізацый, адзін з арганізатараў і член Галоўнага сакратарыята пасольскага клуба «Змаганне». Уваходзіў у заходнебеларускі арганізацыйны камітэт па падрыхтоўцы Еўрапейскага сялянскага кангрэса ў Берліне.

У жніўні 1930 года арыштаваны польскімі ўладамі і асуджаны на 10 гадоў турмы. З верасня 1932 года ў выніку абмену палітвязнямі ў СССР. Працаваў на гаспадарчай рабоце. Арыштаваны 26 кастрычніка 1935 года, асуджаны 1 красавіка 1936 года «тройкай» НКУС за «сувязь з разведкай буржуазнай Польшчы» да 5 гадоў лагераў. Этапаваны ў адзін з Калымскіх лагераў.

Рэабілітаваны 30 сакавіка 1956 года. Асабовая справа № 6824-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі. Жыў у Слоніме. Муж Алены Лябецкай.

Аўтар успамінаў. Перад смерцю расказаў свайму пляменніку Уладзіміру Шундрыку, нібыта ў 1930-х гадах у БССР існавала антысавецкае падполле, якое выбрала падпольны ўрад, куды ўваходзіў і Крынчык. А пасля пачаліся арышты. Напэўна, Крынчык быў адзіны з кіраўніцтва падполля, які вярнуўся з канцлагераў^[1].

Памёр у Слоніме, пахаваны на Слонімскіх гарадскіх могілках.

Бібліяграфія

• Як мы змагаліся за ўдзел у Еўрапейскім сялянскім кангрэсе // У суровыя гады падполля. Мн., 1958.