Рэпік канапляны

Рэ́пік канапляны^[1][2] (Eupatorium cannabinum) — кветкавая расліна роду Рэпік (Eupatorium) сямейства Астравыя (Asteraceae).

Рэпік канапляны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Астракветныя Сямейства:  Астравыя Падсямейства:  Астравыя Трыба:  Eupatorieae Род:  Рэпік Від:  Рэпік канапляны
Міжнародная навуковая назва
Eupatorium cannabinum L., 1753
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   35984 NCBI   102770 EOL   475560 GRIN   t:315553 IPNI   205581-1 TPL   gcc-133964

Назва

Рэпік канапляны, рэпік, рэчнік, сядач^[3][4].

Батанічнае апісанне

Батанічная ілюстрацыя з кнігі К. А. М. Ліндмана «Bilder ur Nordens Flora», 1917—1926

Шматгадовая травяністая расліна з тоўстым вузлаватым карэнішчам і вышынёй да 2^[2] м. Сцябло прамастойнае, часам разгалінаванае, апушанае кароткімі валаскамі, часта чырванаватага колеру. Лісце чаргаванае, з кароткімі чаранкамі, апушанае, пілаватае па краі. Ніжняе лісце рассечанае на 5 ланцэтных долей, сярэдняе — на 3. Сярэдняя доля ніжніх лістоў мае даўжыню да 15 см і шырыню 3—4 см. Верхняе лісце суцэльнае. Кветкі брудна-ружовага колеру, у невялікіх кошыках, сабраных у шчыткападобныя суквецці. Абгортка складаецца з 9—10 лісцікаў. Плод — сямянка цёмна-бурага колеру, з кропкавымі залозкамі і чубком з шурпата зазубраных валаскоў.

Расліна ядавітая.

Распаўсюджанне і экалогія

Распаўсюджана на тэрыторыі Еўразіі і Паўночнай Афрыкі (Алжыр, Марока)^[5]. Натуралізавалася на тэрыторыі Новай Зеландыі і Паўночнай Амерыкі^[5].

Святлолюбівая і ценевынослівая расліна, мезафіт, гіграфіт і эўтроф^[6]. Расце па берагах вадаёмаў, у забалочаных лясах і хмызняках, на ўскрайках балот, вільготных і забалочаных лугах. Цвіце ў чэрвені—верасні.

Гаспадарчае значэнне

Лекавая (мачагонны, танізоўны, ванітоўны і ранагаючы сродак) расліна^[2]. Са сцяблоў магчыма атрымліваць грубае валакно, з лісця і каранёў — сінюю і чорную фарбу. У насенні маецца да 25 % тлустага алею^[2]. Дэкаратыўная расліна^[6].

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 51. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
3. Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878
4. Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
5. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) (англ.)
6. Посконник коноплевидный: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)