Саліцылавая кіслата

Саліцылавая кіслата (ад лац.: Salix — «вярба», з кары якой яна была ўпершыню вылучаная) — 2-гідроксібензойная або фенольная кіслата, С₆Н₄(ОН)СООН; бясколерныя крышталі, добра растваральныя ў этаноле, дыэтылавым эфіры і іншых палярных арганічных растваральніках, дрэнна растваральныя ў вадзе (1,8 г/л пры 20 ° C). Выдзелена з лазовай кары італьянскім хімікам Рафаэлем Пірыа і затым сінтэзавана ім жа. У прыродзе сустракаецца ў раслінах ў выглядзе вытворных - галоўным чынам у выглядзе гліказіда метылавага эфіру (у прыватнасці, саліцылавая кіслата была ўпершыню вылучаная з кары вярбы (Salix L.), адкуль і паходзіць назва), вольная саліцылавая кіслата разам з саліцылавым альдэгідам у невялікіх колькасцях змяшчаецца ў эфірным алеі, што выдзяляюцца з кветак некаторых відаў спірэі (Spiraea ulmaria, Spiraea digitata).

Саліцылавая кіслата
Агульныя
Сістэматычнае найменне	2-гідроксібензойная кіслата
Традыцыйныя назвы	Саліцылавая кіслата
Хім. формула	C7H6O3
Фізічныя ўласцівасці
Стан (ст. ум.)	цвёрды
Малярная маса	138,12 г/моль
Шчыльнасць	1,44 г/см³
Тэрмічныя ўласцівасці
Тэмпература плаўлення	159 °C
Тэмпература кіпення	211 °C
Хімічныя ўласцівасці
Растваральнасць у вадзе	0,2 г/100 мл
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	69-72-7
PubChem	338; 118212070
Рэг. нумар EINECS	200-712-3
SMILES	OC(=O)c1ccccc1O
Рэг. нумар EC	200-712-3
RTECS	VO0525000
ChemSpider	331

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
• I. Raskin Role of Salicylic Acid in Plants. Annual Review of Plant Physiology and Plant Molecular Biology, June 1992, Vol. 43, Pages 439—463
• Курц А Л., Ливанцов М. В., Ливанцова Л. И. Фенолы и хиноны.
• В. Ф. Крамаренко. Токсикологическая химия.
• Salicylic Acid - A Plant Hormone. Hayat, S.; Ahmad, A. (Eds.) 2007, Approx. 400 p., Springer, Berlin, Hardcover
• Vlot A.C. Dempsey D.A., Klessig D.F. Salicylic Acid, a Multifaceted Hormone to Combat Disease // Annu. Rev. Phytopathol. 2009. 47: 177–206.