Сацыялістычная партыя (Францыя)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сацыялістычная партыя.

Сацыялістычная партыя (фр.: Parti Socialiste, PS) — левацэнтрысцкая французская палітычная партыя, кіруючая партыя ў Францыі з 2012 года. Ідэалагічна блізкія сацыял-дэмакратычныя прынцыпы. Першым сакратаром з’яўляецца еўрадэпутат Арлем Дэзір. Партыя — член Сацыялістычнага інтэрнацыянала і Партыі еўрапейскіх сацыялістаў.

Сацыялістычная партыя
фр.: Parti Socialiste
Лідар	Арлем Дэзір[1]
Заснавальнік	Франсуа Мітэран
Дата заснавання	1969
Штаб-кватэра	75007, Парыж, вуліца Сальферыно, д. 10[2]
Краіна	Францыя
Ідэалогія	Сацыял-дэмакратыя[3] Унутраныя фракцыі: Сацыял-лібералізм, дэмакратычны сацыялізм[3]
Інтэрнацыянал	Сацыялістычны інтэрнацыянал, Партыя еўрапейскіх сацыялістаў
Саюзнікі і блокі	«Вальвары  (фр.)», «Еўропа Экалогія Зялёныя», «Налева ў Гвіяне  (фр.)», Народны францысканскі рух  (фр.), «Аб'яднаная Гвадэлупа, сацыялізм і рэальнасць  (фр.)», Прагрэсіўная марцініканская партыя  (фр.), Радыкальная левая партыя, Рэспубліканскі і грамадзянскі рух, «Юірааціра  (фр.)»
Маладзёжная арганізацыя	Рух маладых сацыялістаў  (фр.)
Колькасць членаў	172 тыс. чал. (2012)[4]
Месцаў у Нацыянальным сходзе	279 / 577
Месцаў у Сенаце	116 / 348 [5]
Месцаў у Еўрапарламенце	14 / 72 [6]
Сайт	www.parti-socialiste.fr
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Заснавана ў сваім цяперашнім відзе ў 1969 годзе, на базе якая існавала з 1905 года сацыялістычнай партыі, якая афіцыйна звалася Французскай секцыяй Рабочага інтэрнацыянала. Французская секцыя Другога інтэрнацыянала спыніла сваё існаванне падчас унутрыпалітычнага крызісу 1968 года. У 1981 годзе пад кіраўніцтвам Франсуа Мітэрана дамаглася перамогі як на прэзідэнцкіх выбарах, так і на выбарах у Нацыянальную асамблею. У 1993 годзе перажыла нутрапартыйны крызіс, выкліканы карупцыйнымі скандаламі. Буйнога поспеху дамаглася на парламенцкіх выбарах 1997. У 2002 годзе пацярпела паражэнне як на прэзідэнцкіх, так і парламенцкіх выбарах, тое ж адбылося і на выбарах 2007 года. Атрымала перамогу на прэзідэнцкіх^[7] і парламенцкіх выбарах 2012 года^[8].

Колькасць членаў складае 172 000 чалавек. Маладзёжнай арганізацыяй Сацыялістычнай партыі з’яўляецца Рух маладых сацыялістаў  (фр.), кіраўніком якога 19 лістапада 2011 года быў абраны Цьеры Маршаль-Бек  (фр.) (фр.: Thierry Marchal-Beck)^[9].

Прадстаўніцтва партыі і вынікі на выбарах

• Нацыянальны сход — 279 з 577 месцаў
• Сенат — 116 з 348 месцаў
• Еўрапарламент — 14 з 72 месцаў

Вынікі прадстаўнікоў партыі на прэзідэнцкіх выбарах

Год выбараў	Кандыдат	Галасы ў першым туры	Галасы ў другім туры
1974	Франсуа Мітэран	11 044 373 (43,25 %)	12 971 604 (49,19 %)
1981	Франсуа Мітэран	7 505 960 (25,85 %)	15 708 262 (51,76 %)
1988	Франсуа Мітэран	10 381 332 (34,11 %)	16 704 279 (54,02 %)
1995	Ліянель Жаспен	7 098 191 (23,3 %)	14 180 644 (47,36 %)
2002	Ліянель Жаспен	4 610 113 (16,18 %)	Жаспен не прайшоў у другі тур.
2007	Сегален Руаяль	9 500 112 (25,87 %)	16 790 440 (46,94 %)
2012	Франсуа Аланд	10 272 705 (28,63 %)	18 000 668 (51,64 %)

Колькасць дэпутатаў у Нацыянальным сходзе

Колькасць атрыманых галасоў на выбарах у Нацыянальны сход (1 тур)

Зноскі

1. Harlem Désir (фр.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Сацыялістычнай партыі. Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2013. Праверана 27 кастрычніка 2012.
2. Visitez Solférino, la maison des socialistes (фр.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Сацыялістычнай партыі. Архівавана з першакрыніцы 17 кастрычніка 2012. Праверана 15 верасня 2012.
3. France (англ.)(недаступная спасылка). Parties and Elections in Europe. Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2013. Праверана 25 жніўня 2012.
4. Сільвен Кураж. Parti socialiste : ça se complique pour Désir ! (фр.)(недаступная спасылка). Le Nouvel Observateur (12 кастрычніка 2012). Архівавана з першакрыніцы 29 кастрычніка 2013. Праверана 19 кастрычніка 2012.
5. Liste des sénateurs par groupes politiques (фр.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт Сената Францыі. Архівавана з першакрыніцы 14 кастрычніка 2012. Праверана 20 жніўня 2012.
6. Résultats des élections européennes 2009 (фр.)(недаступная спасылка). МУС Францыі. Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2017. Праверана 19 кастрычніка 2012.
7. Résultats des élections présidentielles 2012 (фр.). МУС Францыі. Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2012. Праверана 19 кастрычніка 2012.
8. Résultats des élections législatives 2012 (фр.)(недаступная спасылка). МУС Францыі. Архівавана з першакрыніцы 8 снежня 2012. Праверана 19 кастрычніка 2012.
9. Thierry Marchal-Beck nouveau président des Jeunes socialistes (фр.)(недаступная спасылка). Public Sénat (19 ноября 2011). Архівавана з першакрыніцы 21 лістапада 2011. Праверана 15 снежня 2011.