Станіслаў Лявонавіч Станкевіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Станкевіч.

Станіслаў Лявонавіч Станкевіч (18 мая 1886(1886-05-18)^[1], Арляняты, Віленская губерня — 3 лютага 1964(1964-02-03)^[1], Вільня) — беларускі выдавец, паэт.

Станіслаў Лявонавіч Станкевіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	18 мая 1886(1886-05-18)[1]
Месца нараджэння	Арляняты, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	3 лютага 1964(1964-02-03)[1] (77 гадоў)
Месца смерці	Вільня, Віленскае гарадское самакіраванне, Літоўская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, выдавец
Мова твораў	беларуская

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1886 годзе ў в. Арляняты Ашмянскага павета Віленскай губерні (цяпер — Смаргонскі раён Гродзенскай вобласці).

У 1903—1919 гадах працаваў у аптэках Пецярбурга, падтрымліваў сувязі з Б. Эпімах-Шыпілам.

З пачатку 1920-х гадоў супрацоўнічаў з Беларускім выдавецкім таварыствам у Вільні, у 1926 адкрыў уласную беларускую кнігарню. Выдаваў разам з З. Верас адрыўныя беларускія календары. У 1920-я гады выступаў з літаратурнымі творамі ў перыядычным друку Заходняй Беларусі. С. Станкевіча лічаць аўтарам зборнікаў вершаў «Смех — не грэх» (1926), «З майго ваконца» (1928). Пісаў аўтабіяграфічную паэму «Лявонава доля».

Арыштаваны органамі НКУС 30 кастрычніка 1945 года і асуджаны на 10 гадоў высылкі ў Пермскую вобласць РСФСР.

У 1954 годзе вярнуўся ў Вільню. Рэабілітаваны ў 1957 годзе.

Памёр 3 лютага 1964 года ў Вільні. Пахаваны ў Вільні на могілках Роса.

Публікацыі

• St. Stankiewič. Śmiech ― nia hrech: humarystyčnyja wieršy. — Wilnia: wydańnie А. Jacyny. Biełaruskaja drukarnia im. Franciška Skaryny, 1926. — 62 с.
• St. Stankiewič. Z majho wakonca. — Wilnia: Wydańnie J. Hapanowiča. Biełaruskaja drukarnia im. Franciška Skaryny, 1928. — 62 с.
• Ст. Станкевіч. Іван Луцкевіч. (У дзесятыя ўгодкі сьмерці яго) (1919—1929 г.) // Студэнская думка : часопіс. — 1930. — № 1 (11). — С. 5—11.
• Ст. Станкевіч. «C. I. E.» і ўдзел у ім беларускага студэнства. Шануйма народныя вартасьці. // Студэнская думка : часопіс. — 1930. — № 2 (13). — С. 7—9, 26—28.
• Міраслава Русак. Лявонава доля. Успаміны пра майго бацьку Станіслава Станкевіча. /У склад уваходзіць збор вершаў Станістава Станкевіча пад шыльдай Мне не забыці…: / Рэдактактар і аўтар пасляслоўя Алег Мінкін; Мастак А. Блажэй. — Вільнюс: Рунь, 2000. — С. 103. — 500 ас. — ISBN 9955-427-05-1

Літаратура

• Трацяк, Я. «Аб якім тут Станкевічу гутарка?..» // ЛіМ. 1997. 29 жн.;
• Русак, Міраслава. Справа № 528 // Рунь. 1999. 13 снеж. № 28.
• Русак, Міраслава. Лявонава доля. Вільня: Рунь, Выдавецтва Беларусаў Літвы. 2000.
• Вабішчэвіч, А. Станкевіч Станіслаў Лявонавіч // ЭГБ, Т.6, кн. І. — Мн. 2001.
• Глагоўская, Лена. Пра кнігара Станіслава Станкевіча // Ніва № 4, 28 студзеня 2001 г.

Архіў

• Сбор Міраславы Русак і сям’і Станкевічаў у архіве Віленскага беларускага музэю.