Стараславянская кірыліца

Стараславянская кірыліца — першая кірылічная азбука з 46 літар, якая склалася на мяжы IX і X стагоддзяў для запісу стараславянскай і пасля царкоўнаславянскай моў. Таксама — буквар гэтай азбукі.

Ранняя кірыліца
Тып пісьма	кансанантна-вакалічнае пісьмо
Мовы	стараславянская, царкоўнаславянская, раннія славянскія мовы
Гісторыя
Месца ўзнікнення	Балгарыя
Стваральнік	паслядоўнікі Кірыла і Мяфодзія
Дата стварэння	рубеж IX і X стагоддзяў
Перыяд	IX стагоддзе — канец XVI стагоддзя
Паходжанне	Фінікійскі Грэчаскі Глаголіца
Уласцівасці
Напрамак пісьма	Злева направа
Знакаў	44–46
ISO 15924	Cyrs
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кірыліца ўзыходзіць да грэчаскага ўстаўнога пісьма з даданнем літар для перадачы гукаў, якія адсутнічалі ў грэчаскай мове. З моманту свайго стварэння ў Першым балгарскім царстве кірыліца была адаптавана да моўных змен і ў выніку шматлікіх рэформаў у кожнай мове набыла свае адрозненні. Розныя версіі кірыліцы выкарыстоўваюцца ў Усходняй Еўропе, а таксама Цэнтральнай і Паўночнай Азіі. Як афіцыйнае пісьмо ўпершыню была прынята ў Першым Балгарскім царстве.