Старасцень прырэчны

Старасцень прырэчны^[1] (Senecio nemorensis), старасцень рачны^[2] — кветкавая расліна роду Старасцень (Senecio) сямейства Астравыя (Asteraceae).

Старасцень прырэчны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Астракветныя Сямейства:  Астравыя Падсямейства:  Астравыя Трыба:  Senecioneae Род:  Старасцень Від:  Старасцень прырэчны
Міжнародная навуковая назва
Senecio nemorensis L.
Сінонімы
Senecio fluviatilis
Выявы на Вікісховішчы NCBI   462557 EOL   6191445 IPNI   247457-1 TPL   gcc-84316

Апісанне

Шматгадовая травяністая расліна з прамым, густа аблісцелым, у верхняй частцы крыху галінастым, рабрыстым сцяблом вышынёй 100—120 см і паўзучым або ўзыходным карэнішчам. Лісце сядзячае, цэльнае, вострае, да асновы клінападобна звужанае, па краях пільчата-зубчастае і каротка-раснічастае, даўжынёй 12—20 см і шырынёй 1,5—4 см. Абгортка двухрадная, кароткаваласістая, з 3—5 лінейнымі знешнімі і 6—12 ланцэтападобнымі, на верхавінцы раснічастымі, з чорнымі плямамі, унутранымі лісцікамі. Язычковыя кветкі (6—8) ярка-жоўтыя, сабраны ў шматлікія кошыкі, якія ўтвараюць шчыткападобнае суквецце. Плод — голая рабрыстая сямянка.

Пашырэнне

Еўразійскі нізінна-рачны рэліктавы від. У Беларусі знаходзіцца ў асобных лакалітэтах і астраўных участках росту на паўночна-ўсходняй мяжы арэала. Месцы росту: вербнякі і зараснікі іншых хмызнякоў па берагах рэк, поймавых лугоў і ўскрайках балот.

Асаблівасці біялогіі

Цвіце ў чэрвені—ліпені, пладаносіць у жніўні—верасні. Размнажэнне насеннае і вегетатыўнае.

Выкарыстанне

Дэкаратыўная і меданосная расліна.

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 121. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Senecio fluviatilis
2. ЭПБ 1985.