Сяргей Антонавіч Клычкоў

Сяргей Антонавіч Клычкоў 1 (13) ліпеня 1889, Дуброўкі, Цвярская губерня — 8 кастрычніка 1937) — рускі паэт, празаік і перакладчык.

Сяргей Антонавіч Клычкоў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1 (13) ліпеня 1889[1]
Месца нараджэння	Q18775428?, Гарадское паселішча Талдам[d], Талдамскі раён[d], Маскоўская вобласць
Дата смерці	8 кастрычніка 1937(1937-10-08)[2][1] (48 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, паэт, перакладчык
Гады творчасці	з 1906
Жанр	паэзія
Мова твораў	руская
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і шаўца, старавер. Удзельнічаў у рэвалюцыі 1905 года, у 1906 напісаў шэраг вершаў на рэвалюцыйныя тэмы. Раннія вершы Клычкова былі ўхваленыя С. А. Гарадзецкім. У 1908 годзе з дапамогай М. І. Чайкоўскага выехаў у Італію, дзе пазнаёміўся з Максімам Горкім. Паэт вучыўся на гісторыка-філалагічным факультэце Маскоўскага ўніверсітэта (а пасля — на юрыдычным; выключаны ў 1913), затым, падчас Першай сусветнай вайны, адправіўся на фронт; вайну скончыў у званні прапаршчыка. У 1919—1921 гадах жыл у Крыму, дзе ледзь не быў расстраляны (махноўцами, затым белагвардзейцамі). У 1921 годзе пераехаў у Маскву, дзе супрацоўнічаў у асноўным у часопісе «Красная новь».

Вершы ранніх паэтычных зборнікаў Клычкова («Песні: Смутак-Радасць. Лада. Бова», 1911; «Патаемны сад», 1913) шмат у чым сугучныя з вершамі паэтаў «новасялянскага» кірунку — Ясеніна, Клюева, Ганіна, Арэшына і інш. Раннія клычкоўскія тэмы былі паглыбленыя і развітыя ў далейшых зборніках «Дубравна» (1918), «Хатнія песні» (1923), «Госць цудоўны» (1923), «У гасцях у жураўлёў» (1930), у вершах адбіліся ўражанні Першай сусветнай вайны, разбурэнне вёскі; адным з асноўных выяў становіцца выява самотнага, валачашчага вандроўніка. У паэзіі Клычкова з’явіліся ноты роспачу, безвыходнасці, выкліканыя згубай пад націскам «машыннай» цывілізацыі якая сыйшла з шляху Прыроды старой Русі.

Клычковым напісаныя тры рамана — сатырычны «Цукровы немец» (1925; у 1932 годзе выйшаў пад назвай «Апошні Лель»), казачна-міфалагічны «Чертухінскі балакір» (1926), «Князь мера» (1928). Выступаў Клычков і з крытычнымі артыкуламі («Лысая гара», 1923; «Сцвярджэнне прастаты», 1929), перакладамі (у 1930-х; перакладаў эпасы народаў СССР, народныя песні і паданні; перакладаў творы шматлікіх грузінскіх паэтаў — Г. Леанідзэ, Важа Пшавела і інш., перавёў знакамітую паэму Шата Руставелі «Віцязь у тыгравай шкуры»).

У 1937 годзе Сяргей Клычкоў быў арыштаваны па ілжывым абвінавачванні, 8 кастрычніка 1937 года прысуджаны да смяротнай кары і ў той жа дзень расстраляны. У 1956 годзе рэабілітаваны. У даведцы аб рэабілітацыі паказаная ілжывая дата смерці — 21 студзеня 1940 года, якая перайшла ў некаторыя выданні.

У цяперашні час на радзіме паэта, у сяле Дуброўкі Талдомскага раёна Маскоўскай вобласці, дзейнічае мемарыяльны музей Клычкова.

Зноскі

1. Клычков Сергей Антонович // Литераторы Санкт-Петербурга. XX век / под ред. О. В. Богданова

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124670547'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q108611244'></a>
2. КЛЫЧКОВ Сергей Антонович // Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 203–206. — ISBN 5-94848-262-6

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124467367'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124518167'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4421639'></a>