Сіман Залманавіч Рагінскі

Сіман Залманавіч Рагі́нскі^[2] (25 сакавіка 1900 — 5 лютага 1970) — савецкі вучоны ў галіне фізічнай хіміі, член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1939).

Сіман Залманавіч Рагінскі
Дата нараджэння	12 (25) сакавіка 1900
Месца нараджэння	Парычы, Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	5 лютага 1970(1970-02-05)[1] (69 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[1]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	фізічная хімія
Месца працы	Нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт «Дніпроўская політэхніка» Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны політэхнічны ўніверсітэт Пятра Вялікага Фізіка-тэхнічны інстытут імя А. Ф. Іофе РАН[d] Інстытут хімічнай фізікі імя М. М. Сямёнава РАН Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт інжынернай экалогіі[d]
Навуковая ступень	член-карэспандэнт АН СССР[d] (1939)
Альма-матар	Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара
Прэміі
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Рагінскі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў мястэчку Парычы (сучасны гарадскі пасёлак у Светлагорскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі). У 1917 годзе скончыў рэальнае вучылішча ў Екацярынаславе, паступіў вучыцца ў Маскоўскі ўніверсітэт^[3]. У 1918 годзе вярнуўся ў Екацярынаслаў^[3] і ў 1922 годзе скончыў Екацярынаслаўскі ўніверсітэт. Выкладаў у Горным інстытуце ў Днепрапятроўску і паступіў у аспірантуру пры Інстытуце фізічнай хіміі Акадэміі навук Украінскай ССР^[3]. З 1928 года С. З. Рагінскі у Ленінграде: дацэнт, з 1930^[2] года прафесар Ленінградскага політэхнічнага інстытута і адначасова навуковы супрацоўнік Ленінградскага аддзялення Інстытута хімічнай фізікі Акадэміі навук СССР. З 1941 года працаваў у Інстытуце фізічнай хіміі Акадэміі навук СССР, з 1961 года — у Інстытуце хімічнай фізікі, дзе ў 1961—1970 гадах загадваў лабараторыяй. Адначасова ў 1943—1952 гадах загадчык кафедры Маскоўскага інстытута хімічнага машынабудавання.

Навуковая дзейнасць

Аўтар шэрагу навуковых прац па гетэрагенным каталізе, радыяхіміі, храматаграфіі і інш. Устанавіў сувязь паміж каталітычнымі і паўправадніковымі ўласцівасцямі цвёрдых цел. Прапанаваў тэорыю мадыфікавання каталізатараў. Адным з першых выкарыстаў электронную мікраскапію^[3] пры вывучэнні паверхні катадізатараў і прапанаваў мікрахімічную тэорыю актыўнасці іх паверхні.

Узнагароды

• 2 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга (1945, 1949).
• Сталінскія прэміі 1941 і 1945 гадоў.
• Медалі.

Памяць

У гарадскім пасёлку Парычы ў гонар вучонага названа адна з вуліц. ^[4]

Зноскі

1. Рогинский Симон Залманович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 26 лютага 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. БелЭн 2001.
3. Крылов О. В. 100 лет со дня рождения члена-корреспондента академии наук СССР Симона Залмановича Рогинского // Федеральный исследовательский центр «Институт катализа СО РАН» (руск.)
4. Шур В. В. Беларускія ўласныя імёны. Беларуская антрапаніміка і тапаніміка. Дапаможнік для настаўнікаў. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1998. — С. 76. — ISBN 985-02-0164-9