Тапалогія

Тапало́гія^[1][2] (ад стар.-грэч.: τόπος — месца і λόγος — слова, вучэнне) — раздзел матэматыкі, які вывучае ў самым агульным выглядзе з’яву непарыўнасці, у прыватнасці ўласцівасці прасторы, якія застаюцца нязменнымі пры непарыўных дэфармацыях, напрыклад, звязнасць, арыентыруемасць. У адрозненне ад геаметрыі, у тапалогіі не разглядаюцца метрычныя ўласцівасці аб’ектаў (напрыклад, адлегласць паміж пунктамі). Напрыклад, з пункту гледжання тапалогіі, конаўка і абаранак (паўнаторый) не адрозніваюцца.

Тапалогія
Стужка Мёбіуса — паверхня з адным бокам і адным краем; прыклад аб’екта, які вывучаецца ў тапалогіі
Прадмет вывучэння	тапалагічная прастора
Classification of Instructional Programs code	27.0105
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гамеаморфнасць абаранка і кружкі

Вельмі важнымі для тапалогіі з’яўляюцца паняцці гомеамарфізму і гаматопіі.