Тара (упакоўка)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Тара.

Та́ра^[1] (італ.: tara ад араб. тарха‎ — тое, што адкінута) — ёмістасць для ўпакоўвання, захоўвання і абарачэння (транспарціроўкі) прадукцыі і тавараў. З’яўляецца асноўным элементам упакоўкі. У працэсе абарачэння тара ўдзельнічае як разам з прадукцыяй (таварам), так і без яго.

ISO-кантэйнер — шматабаротная цвёрдая тара

Драўляная бочка

У залежнасці ад месца выкарыстання тара падзяляецца на:

• транспартную;
• спажывецкую, прызначаную для ўпакоўвання і дастаўкі тавараў спажыўцу;
• вытворчую, прызначаную для перамяшчэнне і захоўванне матэрыялаў, паўфабрыкатаў, прадукцыі на вытворчасці.

Тара бывае цвёрдая (кантэйнеры, бочкі, бідоны, слоікі, скрынкі, бутэлькі і інш.), паўцвёрдая (кошыкі, кардонныя скрынкі) і мяккая (мяшкі). Па характару выкарыстання: разавая і шматабаротная. Шматабаротная тара, як правіла, вяртаецца вытворцу ці пастаўшчыку. У залежнасці ад асаблівасцей канструкцыі тара падзяляецца на неразборную, разборную, складную, камбінаваную, адкрытую, герметычную; у залежнасці ад габарытаў: на буйнагабарытную і дробнагабарытную.

Кошт тары, як правіла, цалкам або часткова ўключаецца ў цану тавара.