Таісія Іванаўна Доўнар

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Доўнар.

Таісія Іванаўна Доўнар (нар. 15 кастрычніка 1944, в. Шацк, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць) — беларускі юрыст; кандыдат юрыдычных навук (1986), доктар юрыдычных навук (1997), прафесар БДУ (1998)^[1].

Таісія Іванаўна Доўнар
Дата нараджэння	15 кастрычніка 1944(1944-10-15) (80 гадоў)
Месца нараджэння	Шацк, Шацкі сельсавет, Рудзенскі раён, Мінская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	дацэнт, юрыст, выкладчык
Навуковая сфера	правазнаўства
Месца працы	БДУ
Навуковая ступень	доктар юрыдычных навук (1997)
Навуковае званне	прафесар (1998)
Альма-матар	юрыдычны факультэт БДУ (1973) Шацкая сярэдняя школа (1961) Мінскае медыцынскае вучылішча №1 (1964)
Навуковы кіраўнік	Язэп Аляксандравіч Юхо
Узнагароды	грамата Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь прыз імя У. Д. Спасовіча[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыла ў 1961 годзе Шацкую сярэднюю школу, у 1964 годзе — Мінскае медвучылішча № 1^[2], юрыдычны факультэт БДУ (1973)^[1]. Працавала фельчарам-лабарантам Раваніцкай участковай бальніцы Чэрвеньскага раёна, фельчарам-лабарантам Мінскага медыцынскага інстытута павышэння кваліфікацыі. З 1977^[2] года выкладчык БДУ. З 1998^[2] года прафе­сар кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэта БДУ.

Навуковым кіраўніком быў доктар юрыдычных навук, прафесар Я. А. Юхо, пад кіраўніцтвам якога ў 1986 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму «Пераемнасць у канстытуцыйным будаўніцтве Беларускай ССР» у Ленінградскім дзяржаўным універсітэце, а ў 1997 годзе — доктарскую дысертацыю на тэму «Развіццё агульназемскага права Беларусі ў XV—XVI стагоддзях». Пад яе кіраўніцтвам было абаронена 6 кандыдацкіх дысертацый^[1].

Навуковая дзейнасць

Аўтар звыш 140 прац, у т.л. звыш 20 работ вучэбна-метадычнага характару, 3 манаграфіі, падручнік (у суаўтарстве), курс лекцый, 8 вучэбных дапаможнікаў. Брала ўдзел у падрыхтоўцы шэрагу энцыклапедычных выданняў: «Юрыдычны энцыклапедычны слоўнік» (Мн., 1992), «Мысліцелі і асветнікі Беларусі» (Мн., 1995), «Статут Вялікага княства Літоўскага 1588» (Мн., 1989), «Энцыклапедыя гісторыі Беларусі». Т. 1—6 (Мн., 1993—2003)^[1][2].

Публікацыі Т. І. Доўнар ліквідуюць пэўны прабел у беларускай гісторыка-прававой навуцы.

Узнагароды

Узнагароджаны Прызам імя У. Д. Спасовіча Міністэрства юстыцыі (2003, 2019), Граматай Міністэрства адукацыі, нагрудным знакам Міністэрства адукацыі «Выдатнік адукацыі» (2009), званнем «Ганаровы работнік БДУ» (2018), медалём Францыска Скарыны (2020)^[3].

Бібліяграфія

• Крымінальнае права Беларусі: Закон, злачынства, адказнасць. — Мн., 1997 (у сааўт.).
• Развіццё асноўных інстытутаў грамадзянскага і крымінальнага права Беларусі ў XV—XVI ст. — Мн., 2000.
• Дагаворы і граматы як крыніцы беларускага феадальнага права. — Мн., 2000 (у сааўт.).
• Канстытуцыйнае права Беларусі феадальнага перыяду (па Статутах Вялікага княства Літоўскага 1529, 1566, 1588 гг.). — Мн., 2001.
• Помнікі права Беларусі феадальнага перыяду. — Мн., 2001.
• Гісторыя канстытуцыйнага права Беларусі. — Мн., 2001 (разам з Р. Васілевічам, І. Юхо).