Тэарэма Пуасона

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Тэарэ́ма Пуасо́на — адна з лімітавых тэарэм тэорыі імавернасцей, якая з'яўляецца асобным выпадкам закону вялікіх лікаў.

Абагульняе тэарэму Бернулі на выпадак незалежных выпрабаванняў, у якіх імавернасць з'яўлення якой-небудзь падзеі залежыць ад нумару выпрабавання (схема Пуасона).

Тэарэма была ўстаноўлена С. Д. Пуасонам (1837).

Таксама тэарэма Пуасона — лімітавая тэарэма тэорыі імавернасцей аб збежнасці біномнага размеркавання да размеркавання Пуасона для падзей з малой імавернасцю p пры вялікай колькасці выпрабаванняў n. Пры гэтым параметр λ=np і роўны сярэдняму ліку ажыццяўленняў зададзенай падзеі пры n выпрабаваннях.

Remove ads

Літаратура

Памылка Lua у Модуль:External_links на радку 45: assign to undeclared variable 'link'.

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads