Уладзімір Сяргеевіч Семяніхін

Уладзімір Сяргеевіч Семяні́хін^[4] (9 лютага 1918 — 27 лістапада 1990) — савецкі вучоны ў галіне аўтаматыкі і тэлемеханікі, доктар тэхнічных навук (1964), прафесар (1968), акадэмік Акадэміі навук СССР (1972), Герой Сацыялістычнай Працы (1981).

Уладзімір Сяргеевіч Семяніхін
Дата нараджэння	27 студзеня 1918(1918-01-27)[1]
Месца нараджэння	Сумы, Сумскі павет[d], Харкаўская губерня, Украінская Народная Рэспубліка[1]
Дата смерці	27 лістапада 1990(1990-11-27)[1] (72 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[1]
Месца пахавання	Вастракоўскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР
Дзеці	Sergey Semenikhin[d]
Род дзейнасці	навуковец, палітык
Месца працы	Навукова-даследчы інстытут аўтаматычнай апаратуры імя акадэміка У. С. Семяніхіна[d][2] Уральскі оптыка-механічны завод[d] Электрамеханічны завод «Звязда»[d][3] МІРЭА[d]
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук і спіс правадзейных членаў АН СССР[d] (1972)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Маскоўскі энергетычны інстытут[1]
Партыя	КПСС
Член у	Расійская акадэмія навук[2]
Прэміі
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Семяніхін.

Біяграфія

Нарадзіўся 9 лютага 1918 года ў горадзе Сумы. Скончыў сярэднюю школу ў Данецку. У 1941 годзе скончыў Маскоўскі энергетычны інстытут па спецыяльнасці аўтаматыка і тэлемеханіка і быў накіраваны на завод № 217 Народнага камісарыята ўзбраення СССР у Свярдлоўску. Займаў пасады інжынера, старшага майстра, начальніка цэха. У 1946—1948 гадах У. С. Семяніхі на пасадзе старшага інжынера Тэхнічнага ўпраўлення Міністэрства ўзбраення СССР у Маскве. З 1948 года працаваў на Электрамеханічным заводзе «Зорка» (завод № 569) у Загорску начальнікам цэха, а з 1950 года начальнікам АКБ — галоўным канструктарам завода. У 1963—1971 гадах У. С. Семяніхін на пасадзе дырэктара НДІ-101 (з 1966 года — Навукова-даследчы інстытут аўтаматычнай апаратуры) Міністэрства радыёпрамысловасці СССР у Маскве, а з 1971 года — намеснік Міністра радыёпрамысловасці, член калегіі міністэрства, навуковы кіраўнік Навукова-даследчага інстытута аўтаматычнай апаратуры (НДІАА) і Навукова-даследчага інстытута «Усход». У 1974 годзе вярнуўся працаваць у НДІАА. У лістападзе 1974 годзе стаў генеральным канструктарам інстытута, а ў 1976 годдзе прызначаны яго дырэктарам.

Памёр У. С. Семяніхін 27 лістапада 1990 года. Пахаваны на Вастракоўскіх могілках у Маскве^[5].

Навуковая і грамадская дзейнасць

Аўтар больш за 200^[5] навуковых прац ў галіне аўтаматызаваных сістэм кіравання і і спецыяльнага прыладабудавання. Пад навуковым кіраўніцтвам У. С. Семяніхіна была створана Аўтаматызаваная сістэма кіравання Узброеных Сіл СССР, якая забяспечвае эфектыўны абмен інфармацыяй паміж цэнтрам кіравання і аб’ектамі аўтаматызацыі, раззасяроджанымі па тэрыторыі ўсёй краіны, а таксама спраектаваны шэраг сістэм рэгіянальнага і аб’ектавага ўзроўняў^[6]. З 1966^[4] года кіраваў базавай кафедрай «Аўтаматызаваныя сістэмы кіравання» Маскоўскага інстытута радыётэхнікі, электронікі і аўтаматыкі^[5][7].

У 1979—1989 гадах У. С. Семяніхін абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР, з’яўляўся членам Прэзідыума Вышэйшай атэстацыйнай камісіі пры Савеце Міністраў СССР^[6].

Узнагароды і прэміі

• Медаль «Залатая Зорка» (1981),
• 3 ордэны Леніна (1971, 1981, 1988^[5]),
• Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1975),
• 2 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга (1962, 1962),
• Ордэн «Знак Пашаны» (1945),
• 2 Дзяржаўныя прэміі СССР (1970, 1976),
• Ленінская прэмія (1984),
• медалі.

Памяць

Імя акадэміка У. С. Семяніхіна прысвоена Навукова-даследчаму інстытуту аўтаматычнай апаратуры (у 1991 годзе^[5]) і караблю Балтыйскага флота^[6]. На будынку НДІАА ўстаноўлена мемарыяльная дошка^[5].

Зноскі

1. https://bigenc.ru/c/semenikhin-vladimir-sergeevich-7692d2
2. Малиновский Б. Н. История вычислительной техники в лицах — Киев: 1995. — С. 214. — 384 с. — ISBN 5-7707-6131-8

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q136094914'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1899'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4277937'></a>
3. Страницы истории отечественных ИТ. Том 1 // Страницы истории отечественных ИТ — М.: Альпина Паблишер, 2015. — Т. 1. — С. 69. — 265 с. — ISBN 978-5-9614-4853-5

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q136351778'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q136351785'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4063549'></a>
4. БелЭн 2002.
5. Семенихин Владимир Сергеевич на сайце «Героі краіны»
6. Легендарному директору НИИ автоматической аппаратуры Владимиру Сергеевичу Семенихину — 100 лет! Архівавана 25 кастрычніка 2021. (руск.) // Афіцыйны сайт НДІАА
7. Академик Владимир Сергеевич Семенихин // Виртуальный компьютерный музей (руск.)