Эдвард Пякарскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пякарскі.

Эдвард (Эдуард) Каралевіч Пяка́рскі (13 (25) кастрычніка 1858, вёска Пятровічы (каля Смалявічаў), Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя — 29 чэрвеня 1934) — беларускі этнограф, географ, фалькларыст, мовазнавец. Член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1927), ганаровы акадэмік (1931)^[4].

Эдвард Пякарскі
Дата нараджэння	13 (25) кастрычніка 1858[1]
Месца нараджэння	Пятровічы, Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	29 чэрвеня 1934(1934-06-29)[3][1] (75 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР[3]
Месца пахавання	Смаленскія лютэранскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	мовазнавец, этнограф, географ, фалькларыст
Навуковая сфера	мовазнаўства
Месца працы	Інстытут усходазнаўства РАН[d] Кунсткамера
Альма-матар	Харкаўская дзяржаўная зоаветэрынарная акадэмія Мінская мужчынская гімназія Мазырская мужчынская гімназія
Член у	Акадэмія навук СССР Рускае геаграфічнае таварыства Polish Oriental Society[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Вучыўся ў Мінскай, Мазырскай, Чарнігаўскай гімназіях, у Харкаўскім ветэрынарным інстытуце. За ўдзел у народніцкім руху выключаны з інстытута, сасланы ў Якуцію (1881). Даследаваў геаграфію, фальклор і мову, супрацоўнічаў з Усходне-Сібірскім аддзяленнем Рускага геаграфічнага таварыства. Працаваў вучоным захавальнікам Музея антрапалогіі і этнаграфіі^[5]. У 1914—1917^[4] гадах сакратар аддзялення этнаграфіі Рускага геаграфічнага таварыства. Працаваў у Інстытуце ўсходазнаўства Акадэміі навук СССР.

Пахаваны на Смаленскіх лютэранскіх могілках у Санкт-Пецярбургу (набярэжная Смаленкі, 9). Надмагілле ўнесена ў Пералік аб’ектаў гістарычнай і культурнай спадчыны федэральнага (агульнарасійскага) значэння, якія знаходзяцца ў Санкт-Пецярбургу^[6].

Навуковая дзейнасць

Прымаў удзел у экспедыцыях Усходне-Сібірскага аддзялення Рускага геаграфічнага таварыства (1894—1896), Аяна-Нельканскай (1914—1917). Складальнік і рэдактар серыі «Об­раз­цы на­род­ной ли­те­ра­ту­ры яку­тов» (т. 1-3, 1911—1918)^[5]. Адзін з аўтараў «Слоўніка якуцкай мовы» (вып. 1—13, 1907—1930)^[4]. Рэдакар часопіса «Жи­вая ста­ри­на» (1914—1917)^[5].