Юзюк Фарботка

Юзюк Фарбо́тка, поўнае імя Язэ́п Аўгусці́навіч Фарбо́тка або Юзаф Фарботка (5 верасня 1893, в. Налібакі, Мінскі павет, Мінская губерня, цяпер Стаўбцоўскі раён, Мінская вобласць; крыптанімы: І. Ф.; Ф. І.; Ю. Ф.; Ю. Ф.-ко) — 8 чэрвеня 1956, Лодзь) — беларускі паэт, літаратуразнавец, перакладчык, фатограф, удзельнік грамадска-палітычнага руху Беларусі пачатку ХХ стагоддзя.

Юзюк Фарботка
Юзаф Фарботка падчас навучання ў гімназіі.
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	5 верасня 1893(1893-09-05)
Месца нараджэння	Налібакі, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	8 чэрвеня 1956(1956-06-08) (62 гады)
Месца смерці	Лодзь, Лодзьскае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка
Пахаванне	Старыя могілкі ў Лодзі[d]
Жонка	Уладзіслава Паўловіч[d]
Альма-матар	Мінская мужчынская гімназія (1914) Кіеўскі ўніверсітэт Св. Уладзіміра (1918) Універсітэт Стэфана Баторыя (1924)
Месца працы	Універсітэт Стэфана Баторыя
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт , перакладчык
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Польскае фатаграфічнае таварыства[d] Q60980667?
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Мінскую класічную гімназію ў 1914 годзе, да 1918 года вучыўся ў Кіеўскім універсітэце. У 1916 удзельнічаў у працы клуба «Беларуская хатка». У 1918—1920 гадах уключыўся ў беларускі палітычны і культурны рух на Украіне і ў Мінску.

У 1918 годзе быў кансультантам і кіраўніком справамі беларускай дэлегацыі на перамовах з Украінскай Народнай Рэспублікай, дзе абмяркоўваліся вайскова-палітычныя пытанні і эканамічнае супрацоўніцтва Беларусі і Украіны. У Кіеве была створаная сумесная гандлёвая палата, Беларуска-Украінскае Таварыства Збліжэння. Дэлегацыя забяспечыла ўкраінскія пастаўкі харчавання ў Беларусь.

У 1919 працаваў акцёрам у «Беларускім савецкім тэатры». Супрацоўнік літаратурна-асветніцкага аддзела Наркамасветы Літоўска-Беларускай ССР. У 1920 — адміністратар Беларускага тэатра ў Мінску.

У 1920—1924 гадах вучыўся ў Віленскім універсітэце, пасля працаваў там выкладчыкам заалогіі.

У 1922 годзе Фарботку згадвае Яўхім Карскі ў трэцім томе «Беларусаў».

У 1932 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. Працаваў таксама ў Ваяводскай управе ў Вільні ў сельскагаспадарчым аддзяленні. Пасля вайны арыштаваны і сасланы ў Данбас.

У канцы 1945 г. пасяліўся ў Лодзі (Польшча).

Творчасць

Дэбютаваў вершамі «Зацьменне», «Зруйнаваў» у Нашай Ніве ў 1912 годзе. Друкаваўся пад крыптанімамі «І. Ф.», «Ф. І.», «Ю. Ф.», «Ю. Ф.-ко» і іншымі.

Пад уплывам Максіма Багдановіча пісаў санеты, трыялеты. Творчасць Фарботкі прасякнута болем за лёс роднага краю, верай у яго лепшую будучыню, лірызмам (верш «Баліць мая душа і сэрца цяжка б’ец-ца…», 1914; санеты «Памяці забітага брата», 1915; «Санет: А. Зязюлю», 1916; «Памяці Максіма Багдановіча», 1918; артыкул «Згукі сусветнай вайны 1914—1918 гт. у беларускай паэзіі», 1919).

На беларускую мову пераклаў урывак паэмы Адама Міцкевіча «Пан Тадэвуш», вершы Уладзіміра Бенядзіктава і іншых. У кнізе «Беларусь у песнях: Літаратурна-гістарычны нарыс» (1920) расказаў пра гісторыю беларускай паэзіі ХІХ — пачатку ХХ ст. на фоне нацыянальна-вызваленчай барацьбы народа.

Займаўся мастацкай фатаграфіяй у «Віленскім фотаклубе» Яна Булгака.

Сям’я

Быў жанаты з Уладзяй (Уладзіславай) — дачкой Альберта Паўловіча.