Юрый Аляксандравіч Марухін

Юрый Аляксандравіч Марухін (руск.: Юрий Александрович Марухин; 13 ліпеня 1938, вёска Фёдараўка, Разанская вобласць^[1] — 20 снежня 2001, Мінск) — савецкі і беларускі кінарэжысёр, сцэнарыст, аператар і кампазітар, заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1974). Пісаў сцэнарыі і музыку да сваіх дакументальных фільмаў.

Юрый Аляксандравіч Марухін
Дата нараджэння	13 ліпеня 1938(1938-07-13)
Месца нараджэння	Фёдараўка[d], Фёдараўскі сельсавет[d], Сасноўскі раён[d], Разанская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	20 снежня 2001(2001-12-20) (63 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Адукацыя	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава
Месца працы	Беларусьфільм
Прафесія	кінарэжысёр, аператар-пастаноўшчык, сцэнарыст
Кар’ера	1960 — 2001
Узнагароды
IMDb	ID 0555397

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Марухін.

Біяграфія

З 1960 года працаваў аператарам-пастаноўшчыкам кінастудыі «Беларусьфільм». У 1962 годзе скончыў аператарскі факультэт Усесаюзнага дзяржаўнага інстытута кінематаграфіі ў Маскве (майстэрня Леаніда Касматава). З 1984 года — рэжысёр мастацкага кіно. У 2000—2001 гадах — старшыня праўлення Беларускага саюза кінематаграфістаў.

Фільмаграфія

Мастацкія фільмы

Рэжысёр

• «Радаўніца» (1984 г., прэмія «Памяць» на VIII Усесаюзным кінафестывалі ў Мінску, 1985)
• «Чалавек, які браў інтэрв’ю» (1986)
• «Маці Урагану» (1990)
• «Уік-энд з забойцам» (1992).

Аператар

• «Маленькія летуценнікі» (1962, сумесна з А. Забалоцкім, навела «Зорка на спражцы»)
• «Апошні хлеб» (1963, сумесна з А. Забалоцкім)
• «Любімая» (1965)
• «Усходні калідор» (1966)
• «Чакай мяне, Ганна» (1969)
• «Чорнае сонца» (1970)
• «Магіла льва» (1971)
• «Хроніка ночы» (1972)
• «Чырвоны агат» (1973, навела ў аднайменным кінаальманаху)
• «Лясныя арэлі» (1975)
• тэлефільм «Час выбраў нас» (1976, 1-2 серыі)
• «У профіль і анфас» (1977, сумесна з А. Сіманавым, навела «Вялікая любоў Н. П. Чараднічэнка»)
• «Пункт адліку» (1979)
• «Разводдзе» (1980)
• тэлефільм «Зацішша» (1981)
• «Сад» (1983)
• «Птушкам крылы не ў цяжар» (1989, сумесна з С. Зубікавым)
• «Маці Урагану» (1990)
• «Сцярвятнікі на дарогах» (1991)
• «Уік-энд з забойцам» (1992)
• «Тры жанчыны і мужчына» (1998)

Дакументальныя фільмы

• «Сонца над горадам» (1966, аўтар сцэнарыя, рэжысёр, аператар)
• «Сяргей Пятровіч» (1968, суаўтар сцэнарыя сумесна з І. Заяц, рэжысёр)
• «Мінск» (1968, аўтар фільма)
• «Салдаткі» (1975, аўтар сцэнарыя, рэжысёр)
• «Свет, які завецца БАМ» (1975, аператар)
• «Дваццаць тысяч тэатральных сустрэч» (1976, суаператар сумесна з Ю. Шалімавым)
• «Фантазія» (1977, суаўтар сцэнарыя сумесна з В. Адамчыкам і Д. Зайцавым, рэжысёр, суаператар з А. Сіманавым)
• «Мы — „Квант“» (1977, суаўтар сцэнарыя сумесна А. Белавусавым, рэжысер, аператар разам з А. Шклярэўскім)
• «Восень земляроба» (1979, рэжысёр)
• «Маё Палессе» (1981, суаўтар сцэнарыя сумесна з Ф. Коневым, рэжысер)
• «Адам і Марылю» (1988, сааўтар сцэнарыя сумесна з Ф. Коневым, рэжысер, аператар)
• «Ахоўваецца дзяржавай» (1990, суаўтар сцэнарыя сумесна з М. Ткачовым, рэжысёр, суаператар разам з В. Костаравым)
• «Партрэт не фоне замка» (1992, рэжысёр, аператар)
• «Дрывасек, дзядок і тутэйшыя» (1994, рэжысёр, аператар)
• «Конь неўтаймаваны» (1994, аўтар сцэнарыя, рэжысёр, аператар)
• «Мастак Леанід Шчамялеў» (1998, відэафільм, аўтар сцэнарыя, рэжысёр, суаператар сумесна з В. Купрыянавым)
• «Паспець да ночы» (2001, відэафільм, рэжысёр).

Узнагароды і прызнанне

• Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1974);
• Ордэн «Знак Пашаны» (1981)^[2];
• Прэмія Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (1997);
• Прызёр III Нацыянальнага кінафестывалю ў Брэсце «За ўклад у нацыянальную аператарскую школу» (1999);
• Прызёр Парламенцкага сходу Саюза Беларусі і Расіі (2000).

Памяць

• На Нацыянальным кінафестывалі (цяпер Рэспубліканскі) і Мінскім міжнародным кінафестывалі «Лістапад» устаноўлены прызы ім. Ю. А. Марухіна за ўклад у беларускі кінематограф і лепшую аператарскую працу.
• Жыццю і творчасці Ю. А. Марухіна прысвечаны дакументальныя відэафільмы:
  • «Наш Юра» (2002, рэжысёр І. Волчак, Беларускі саюз кінематаграфістаў сумесна з Нацыянальнай кінастудыяй «Беларусьфільм»)
  • «Ён недзе тут…» (2008, рэжысёр В. Шклярэўскі, Беларускі відэацэнтр).
• Ганаровы грамадзянін горада Мічурынск (2007)^[2].

Зноскі

1. Зараз — у Сасноўскім раёне, Тамбоўская вобласць, Расія.
2. Юрий Марухин // КИНО-ТЕАТР.РУ (руск.)