Юрый Васілевіч Якаўлеў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Якаўлеў.

Юрый Васілевіч Якаўлеў (25 красавіка 1928, Масква — 30 лістапада 2013) — расійскі акцёр . Народны артыст СССР (1976). Дзяржаўная прэмія Расіі (1970, 1994), Дзяржаўная прэмія СССР (1979).

Юрый Якаўлеў
руск.: Юрий Васильевич Яковлев
Імя пры нараджэнні	Юрый Васільевіч Якаўлеў
Дата нараджэння	25 красавіка 1928(1928-04-25)[1]
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, РСФСР, СССР[1]
Дата смерці	30 лістапада 2013(2013-11-30)[2][3] (85 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	СССР → Расія
Жонка	Kira Machulskaya[d], Кацярына Аркадзеўна Райкіна[d] і Irina Sergeeva[d]
Дзеці	Алена Юр'еўна Якаўлеўна[d], Aleksey Yakovlev[d] і Антон Юр'евіч Якаўлеў[d]
Адукацыя	Тэатральны інстытут імя Барыса Шчукіна (1952)
Месца працы	Дзяржаўны акадэмічны тэатр імя Яўгена Вахтангава
Прафесія	акцёр, пісьменнік, мемуарыст
Кар’ера	1952—2007
Член у	Расійская акадэмія мастацтваў[d]
Прэміі	Prize of the President of the Russian Federation[d]
Узнагароды	Ордэн «За заслугі перад Айчынай» II ступені Дзяржаўная прэмія РСФСР імя К. С. Станіслаўскага (1970)
IMDb	0945085
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Тэатральнае вучылішча імя Б. Шчукіна (1952). Працаваў у Маскоўскім тэатры імя Я. Вахтангава. Яго мастацтва вызначалася лёгкасцю гульні, псіхалагізмам, стрыманай эмацыянальнасцю, артыстызмам, дакладным пачуццём стылю і жанру твора, арыстакратычнасцю.

Сярод роляў: Гарацыа («Гамлет», Шэкспіра), Маёр («Дамы і гусары», А. Фрэдры), Панталонэ («Прынцэса Турандот», К. Гоцы), Рыкарда, Каладжэра дзі Спелта («Філумена Мартурана», «Вялікая магія», Э. Дэ Феліпа), Балангброк («Шклянка вады» Э. Скрыба), Кларк («Вясёлыя хлопцы», Н. Саймана), Моцарт («Маленькія трагедыі» А. Пушкіна), Карэнін («Жывы труп» Л. Талстога), Глумаў, Дудукін («На ўсялякага мудраца хапае прастаты», «Без віны вінаватыя» А. Астроўскага, Казанова сямідзесяці трох гадоў («Тры ўзросты Казановы» паводле п’ес М. Цвятаевай).

З 1956 года здымаўся ў кіно: князь Мышкін («Ідыёт», 1958), паручнік Ржэўскі («Гусарская балада», 1962), Сціва Аблонскі («Ганна Карэніна», 1968), домакіраўнік Бунша і цар Іван Грозы («Іван Васілевіч мяняе прафесію», 1973), Іпаліт («Іронія лёсу, альбо З лёгкай парай!», 1975), Бі («Кін-дза-дза!», 1986), «Пастка для адзінокага мужчыны» (1990).

Народны артыст СССР, карыфей Вахтангаўскага тэатра Юрый Якаўлеў памёр у бальніцы 30 лістапада 2013 года пасля цяжкай працяглай хваробы^[4].

Зноскі

1. Яковлев Юрий Васильевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. Deutsche Nationalbibliothek Record #120865173 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 4 мая 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
3. Bibliothèque nationale de France Ûrij Âkovlev // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563'></a>
4. http://nekrolog.pro/russia/nekrologi-rossii/10181-skonchalsya-akter-teatra-i-kino-yurij-yakovlev Архівавана 5 сакавіка 2016.