Юрый Мікалаевіч Зяновіч

Юрый Зяновіч (каля 1510 — 1583) — дзяржаўны і ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.

Юрый Мікалаевіч Зяновіч
Герб «Дэспат»
3-і Кашталян смаленскі 1579 — 1583
Папярэднік	Дамінік Пац
Пераемнік	Мікалай Пац
1-ы Кашталян полацкі 1566 — 1579
Папярэднік	пасада створана
Пераемнік	Ян Валмінскі
Нараджэнне	каля 1510
Смерць	1583(1583)
Род	Зяновічы
Бацька	Мікалай Юр'евіч Зяновіч
Маці	Ганна Венцлаваўна[d][1]
Жонка	1) Соф'я Глябовіч 2) Ганна Слушка
Дзеці	Крыштаф, Гальшка
Веравызнанне	Праваслаўная Царква і кальвінізм[2]

Староста чачэрскі і прапойскі ў 1547—1570, лепельскі ў 1570 і дзісенскі ў 1577; кашталян полацкі (1566—1579) і смаленскі (з 1579).

Удзельнік Інфлянцкай вайны 1558—1582. У 1568 удала кіраваў абаронай Лепеля, за што атрымаў яго ў пажыццёвае карыстанне.

У 1569 ставіў у войска 47 коннікаў са сваіх маёнткаў.

Падчас Рэфармацыі перайшоў у кальвінізм.

Сям'я

З шляхецкага роду Зяновічаў герба «Дэспат», сын Мікалая Юр'евіча.

Быў двойчы жанаты: з Соф'яй Глябовіч (дачка віленскага ваяводы Яна Глябовіча), а потым з Ганнай Іванаўнай Слушкай.

Меў сына Крыштафа, які стаў берасцейскім ваяводам, а таксама дачку Гальшку (Альжбету, Соф'ю), жонку кіеўскага кашталяна Міхаіла Вішнявецкага. Гальшка стала прабабкай польскага караля Міхала Вішнявецкага.

Маёнткі

Пра вялікія памеры яго зямельных уладанняў сведчыць "Попіс войска ВКЛ 1567 года":

"Кашталян земли Полоцкое. Месяца октебра 8 дня. Пан Юръи Зеновъевич, кашталян земли Полоцкое, державца Лепельский, Чичерский и Пропойский, ачкольвек почту своего не показывал, але прислал до пана гетмана реистр, оказуючи яко веле почту повинного мает ставити, то есть - з ыменья с Куршан в земли Жомойтской коней петнадцать; а з Сморкгойнь в повете Ошменском коней петнадцать; и с Поставей и с Полавя коней шесть, а с Костеневич в повете Менском кони два; а з Белицы в повете Оршанском коней осм; а з Прусович в повете Менском конь один. Сумою того всего почту, его милости повинного, коней сорок сем збройне - пнцри, пр., согай., рогати.; а при тых ездных поведил его милость поготову маючи драбей двадцать чотыры"^[3].

Зноскі

1. Род Іллінічаў у Вялікім Княстве Літоўскім у XV—XVI стагоддзях / пад рэд. Р.А. Аляхновіч, С.А. Рыбчонак, А.І. Шаланда — Мір: 2015. — С. 93. — 374 с. — ISBN 978-985-90361-2-5

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q133281776'></a>
2. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. IV, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 87. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123694190'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050'></a>
3. Литовская Метрика. Отдел первый. Часть третья: Книги публичных дел. Переписи войска Литовского/ Русская историческая библиотека, издаваемая императорскою Археографическою комиссиею. Т.33. - Петроград, 1915. - С.438-439.