Ян Непамуцэн Касакоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Касакоўскі.

Ян Непамуцэн Касако́ўскі^[2] (польск.: Jan Nepomucen Kossakowski; 16 мая 1755, Голча Кракаўскага ваяводства — 26 жніўня 1808^[3]) — вялікалітоўскі дзяржаўны і рэлігійны дзеяч. Біскуп віленскі (з 9 жніўня 1798).

Ян Непамуцэн Касакоўскі
Слепаўрон
біскуп інфлянцкі[d] 10 мая 1794 — 17 лістапада 1798
Дыяцэзія	Інфлянцкая дыяцэзія[d]
Папярэднік	Юзаф Казімір Касакоўскі
біскуп віленскі 17 лістапада 1798 — 8 кастрычніка 1808
Дыяцэзія	Віленскае біскупства
Папярэднік	Ігнацы Якуб Масальскі
Пераемнік	Іеранім Страйноўскі
тытулярны біскуп з 23 верасня 1793
Дыяцэзія	дыяцэзія Ларыма[d]
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	16 мая 1755(1755-05-16)[1] ці 18 чэрвеня 1755(1755-06-18) Голча[d], Гміна Голча, Мяхоўскі павет, Малапольскае ваяводства, Польшча
Смерць	26 жніўня 1808(1808-08-26)[1] (53 гады) ці 8 кастрычніка 1808(1808-10-08) (53 гады) Бадэн, Бадэн-Вюртэмберг
Дынастыя	Касакоўскія
Бацька	Антоні Касакоўскі[d]
Маці	Канстанцыя з Красноўскіх[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Я. Касакоўскі. Караль Рыпінскі, XIX ст.

З шляхецкага роду Касакоўскіх герба «Слепаўрон», сын Антонія, падстолія новагародскага, і Канстанцыі з Красноўскіх.

Навучаўся ў піярскіх калегіумах у Пётркаве і Варшаве, у Рыме. Падарожнічаў па Францыі і Англіі.

Святар з 1787 года, член віленскага капітула з 1788 года, каад’ютар інфлянцкага біскупа і член Адукацыйнай камісіі з 1793 год.

Тытулярны біскуп ларыменскі і біскуп інфлянцкі з 1794 года. У 1795 годзе шукаў у Пецярбургу падтрымкі і, пэўна, спрычыніўся да загаду Кацярыны II пра далучэнне Віленскай дыяцэзіі да Інфлянцкай (сядзіба ў Вільні). Пасля аднаўлення Віленскай дыяцэзіі ў новых межах — біскуп віленскі з 9 жніўня 1798 года.

Шмат зрабіў для развіцця адукацыі і дабрачыннасці ў краі.

Аўтар шматлiкiх казанняў, прац па гісторыі літаратуры, дыярыуша, перакладаў з французскай мовы^[4].