(23) Талія

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Талія.

(23) Талія — астэроід галоўнага пояса, які належыць да светлага спектральнага класа S, які складаецца пераважна з сілікатаў жалеза і магнію. Ён быў адкрыты 15 снежня 1852 года англійскім астраномам Джонам Хайндам у абсерваторыі Бішапа, Вялікабрытанія^[2] і названы ў гонар Станы, старажытнагрэчаскай музы камедыі і лёгкай паэзіі^[3].

(23) Талія
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Дж. Р. Хайнд
Месца выяўлення	Абсерваторыя Бішапа
Дата выяўлення	15 снежня 1852
Эпанім	Талія
Альтэрнатыўныя абазначэнні	1938 CL; 1974 QT2
Катэгорыя	Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,2347331
Вялікая паўвось (a)	392,887 млн км (2,6262900 а.а.)
Перыгелій (q)	300,664 млн км (2,0098128 а.а.)
Афелій (Q)	485,111 млн км (3,2427672 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	1 554,578 сут (4,256 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	18,123 км/с
Схіленне (i)	10,11477°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	66,89328°
Аргумент перыгелія (ω)	60,75672°
Сярэдняя анамалія (M)	93,22589°
Фізічныя характарыстыкі[1]
Дыяметр	107,53 ± 2,2 км
Маса	1,3×1018 кг
Шчыльнасць	2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,0300 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,0568 км/с
Перыяд вярчэння	12,312 гад
Спектральны клас	S
Бачная зорная велічыня	9,11 — 13,19 m
Абсалютная зорная велічыня	6,95m
Альбеда	0,2536
Сярэдняя тэмпература паверхні	164 К (−109 °C)

Вялікая паўвось арбіты астэроіда размяшчаецца паміж арбітальнымі рэзанансамі 3:1 і 5:2^[4] і валодае параўнальна высокім значэннем эксцэнтрысітэту (0,233)^[5].

Гл. таксама

• Спіс астэроідаў (1—100)
• Класіфікацыі малых планет

Зноскі

1. Albedos Data Table (нявызн.)(недаступная спасылка). Planetary Science Institute. Архівавана з першакрыніцы 27 чэрвеня 2012. Праверана 3 лістапада 2008.
2. Lardner, Dionysius (1858). Hand-books of natural philosophy and astronomy. Vol. 3. Philadelphia: Blanchard and Lea. p. 315. Праверана 2009-11-10.
3. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 17. — ISBN 3-540-00238-3.
4. Yeomans, Donald K.. Asteroid Main-Belt Distribution (нявызн.)(недаступная спасылка). NASA/Jet Propulsion Laboratoty. Архівавана з першакрыніцы 15 мая 2012. Праверана 10 лістапада 2009.
5. Williams, Gareth. Distribution of the Minor Planets (нявызн.). Minor Planets Center (3 красавіка 2007). Архівавана з першакрыніцы 21 сакавіка 2007. Праверана 15 красавіка 2007.