British Gas plc

British Gas plc — была пастаўшчыком энергетычных і бытавых паслуг у Вялікабрытаніі.

British Gas plc
Тып	Публічная кампанія
Лістынг на біржы	Такійская фондавая біржа і Лонданская фондавая біржа
Заснаванне	Снежань 1986 год
Скасавана	Люты 1997 год
Пераемнік	Брыціш Гас
Краіна	Вялікабрытанія
Размяшчэнне	Вялікабрытанія, Рэдынг
Галіна	Жыллёва-камунальныя паслугі
Прадукцыя	Газ Электрыцтва Катлы і цэнтральнае ацяпленне Вадаправод і каналізацыя Сонечныя панэлі Паслугі бытавой тэхнікі

Яна была ўтворана, калі Брытанская газавая карпарацыя была прыватызавана ў снежні 1986 года ў выніку прыватызацыі, ініцыяванай урадам Маргарэт Тэтчэр.

Гісторыя

Кампанія была ўтворана, калі кансерватыўны ўрад Вялікабрытаніі на чале з прэм’ер-міністрам Маргарэт Тэтчэр увёў Закон аб газе 1986 года, які прывёў да прыватызацыі Брытанскай газавай карпарацыі, і 8 снежня 1986 года яе акцыі былі выпушчаныя на Лонданскай фондавай біржы. Каб заахвоціць людзей стаць акцыянерамі, прапанова была інтэнсіўна рэкламавана з дапамогай рэкламных ролікаў «калі вы ўбачыце Сіда... скажы яму!». Сід — абстрактнае імя і кожны персанаж роліка перадае наступнаму інфармацыю пра кампанію і кажа гэтую фразу.

Першапачатковае публічнае размяшчэнне акцый у памеры 135 пені за акцыю ацаніла кампанію ў 9 мільярдаў фунтаў стэрлінгаў, што стала самай высокай прапановай акцый у той час. Урад таксама стварыў індустрыяльную рэгуляцыю газазабеспячэння (Ofgas), каб абараніць патрэбы кліентаў. Пазней ён стаў часткай кіравання рынкаў газу і электраэнергіі (Ofgem).

У межах падрыхтоўкі да адкрыцця рынка паставак газу для канкурэнцыі, ў 1996 годзе British Gas plc давялося прайсці сур’ёзную рэструктурызацыю, якая падзяліла кампанію на пяць падраздзяленняў:

1. Грамадскае газазабеспячэнне (бытавое газазабеспячэнне);
2. Гандаль кантрактамі (бізнес-пастаўкі);
3. Транспарціроўка і захоўванне, пазней называлася «Transco» (транспарціроўка і захоўванне газу);
4. Абслугоўванне і ўстаноўка, пазней называлася «Services»;
5. Раздробны гандаль, пазней называлася «Energy Centres».

У чэрвені 1991 года старшыня кіравання Роберт Эванс выклікаў спрэчкі, пагадзіўшыся на павышэнне заробка на 66%, што ў дзесяць разоў перавышала ўзровень інфляцыі ў той час. Гэта прывяло да таго, што яго зарплата вырасла з 222 000 да 370 000 фунтаў стэрлінгаў, што было асуджана Лейбарысцкай партыяй як «відавочная неўтаймаваная прагнасць». Гэта рушыла ўслед за абвінавачваннямі ў прагнасці супраць кампаніі месяцам раней, калі яна паведаміла пра рост прыбытку да падаткааблажэння на 42%^[1].