Geely SC7

Geely SC7 Haijing (кіт.: 海景) — седан кітайскай кампаніі Geely. На ўнутраным рынку Кітая прадаваўся пад суббрэндам Englon^[1], на рынках Украіны^[2] і краін Паўднёвай Амерыкі (Чылі^[3]) — як Geely SL.

Geely SC7
Вытворца	Geely Automobile
Заводы	Кітай  Беларусь
Гады выпуску	2009—2015
Кузаў
Тып кузава	4‑дзв. седан (5‑месн.)
Храналогія
◄ Geely FC Geely GC7 ►
Geely SC7 на Вікісховішчы

Упершыню быў паказаны на Шанхайскім аўтасалоне ў красавіку 2009 года^[4]. За час выпуску былі праведзеныя два рэстайлінгі: у 2014 і 2015 годзе.

Агляд

Экстэр'ер

Geely SC7 — чатырохдзверны седан C-класа. Прататыпам паслужыла Toyota Corolla Е120, якая выпускалася ў 2000—2006 гадах^[5][6]. Дызайн задніх ліхтароў называюць падобным на оптыку дарэстайлінгавага Mercedes-Benz S-класа W221^[7]. Рашотка радыятара, молдынг на вечцы багажніка і вонкавыя ручкі дзвярэй маюць храміраванае аздабленне.

Габарытная даўжыня аўтамабіля складае 4682 мм, шырыня — 1739 мм, вышыня — 1485 мм, колавая база — 2602 мм.

У 2014 годзе быў праведзены рэстайлінг, у выніку чаго пярэдняя частка атрымала падабенства да мадэляў Б'юік^[8][9]. Галоўнае адрозненне — новая рашотка з вертыкальнымі прутамі і новыя фары. Замест супрацьтуманных ліхтароў у бамперы з'явіліся святлодыёдныя хадавыя агні. Змяніліся карпусы вонкавых люстэркаў. Ззаду практычна ўсё засталося па-ранейшаму: і оптыка, і дызайн увогуле. Па вуглах задняга бампера з'явіліся дэкаратыўныя элементы імітуючыя накладкі на патрубкі выхлапной сістэмы. Хадавая частка і асноўныя агрэгаты не змяніліся^[10].

Вонкавыя выявы
	Пярэдняя частка пасля другога абнаўлення (2015)

У 2015 годзе адбылося другое абнаўленне: новы бампер, новая пярэдняя оптыка і рашотка радыятара, якая захавала вертыкальны дызайн, але стала больш выпуклай^[11].

Інтэр'ер

Салон — пяцімесны. Дызайн пярэдняй панэлі мае падабенства да панэлі Toyota Corolla дзявятага пакалення^[12]. Руль рэгулюецца па вуглу нахілу, рэгуліроўка вышыні сядзення кіроўцы адсутнічае. Спінка задняга сядзення адкідваецца, трансфармуючы багажнік для перавозкі доўгіх рэчаў. Аб'ём багажніка — 560 літраў.

На рэстайлінгавых SC7 2014 года ў інтэр'еры з'явілася новая панэль прыбораў і цэнтральная кансоль са срэбранай акантоўкай паветраводаў, блока кліматызацыі і мультымедыйнай сістэмы^[9].

Рухавікі

Для беларускага рынку прапаноўваўся толькі адзін бензінавы рухавік аб'ёмам 1,8 літра і магутнасцю 127 к.с. пры 6200 аб/хв; максімальны круцільны момант — 162 Н·м пры 4250 аб/хв^[13]. Па канструкцыі ён блізкі да таётаўскага рухавіка 1ZZ-FE: мае падобную поршневую, ГБЦ, рэгуліроўку зазораў клапанаў, але са спрошчанай сістэмай падачы паліва і ўпырску^[14]. Мае два размеркавальныя валы, ланцужны прывад ГРМ і сістэму змены фаз газаразмеркавання.

	Мадэль рухавіка	Тып	Аб'ём	Магутнасць	Макс. круцільны момант	Макс. хуткасць	Выдатак паліва, л/100 км
1,5 CVVT[15][16]	JL4G15D	L4, 16V, DOHC, CVVT	1,5 л (1498 см³)	106 к.с. (78 кВт) пры 6000-6200 аб/хв	135 Н·м пры 4800 аб/хв	165 км/г	7,5
1,5 DVVT[15][17]	JLγ-4G15	L4, 16V, DOHC, DVVT	1,5 л (1498 см³)	109 к.с. (80 кВт) пры 6000 аб/хв	140 Н·м пры 4200-4600 аб/хв	165 км/г	6,8
1,8 CVVT[15]	JL4G18	L4, 16V, DOHC, CVVT	1,8 л (1792 см³)	102 кВт пры 6200 аб/хв	172 Н·м пры 4200 аб/хв	185 км/г	7,5
1,8 DVVT[15][18]	JLγ-4G18	L4, 16V, DOHC, DVVT	1,8 л (1808 см³)	133 к.с. (98 кВт) пры 5800-6000 аб/хв	175 Н·м пры 4000-4400 аб/хв	170 км/г	8,5

Шасі

Прывад — пярэдні. Пярэдняя падвеска — тыпу McPherson, ззаду — паўзалежная тарсіённая бэлька. Пярэдняя каляіна — 1492 мм, задняя — 1472 мм. Дарожны прасвет — 160 мм. Тармазы — спераду і ззаду дыскавыя вентыляваныя, абсталёўваюцца ABS. Рулявое кіраванне — рэйкавае, абсталяванае гідраўзмацняльнікам.

Каробка перадач — механічная, пяціступеньчатая. Пасля набыцця аўстралійскага вытворцы трансмісій Drivetrain Systems International  (англ.), Джылі атрымала магчымасць усталявання аўтаматычных каробак перадач DSI на свае мадэлі. У верасні 2012 года на аўташоу ў Цзінані быў паказаны SC7 з аўтаматам^[19]. Шасціступеньчатая аўтаматычная каробка перадач прапаноўвалася для машын з рухавіком 1,8 л магутнасцю 133 к.с^[20].

Абсталяванне

На беларускім рынку Geely SC7 прапаноўвалася ў дзвюх камплектацыях. У базавую версію GS уваходзілі кандыцыянер, гідраўзмацняльнік руля, пярэднія і заднія электрашклапад'ёмнікі, вонкавыя люстэркі з электрарэгуліроўкай і абаграваннем, рэгуляванне руля па вуглу нахілу, цэнтральны замок з кіраваннем з ключа, аўдыёсістэма CD/MP3/USB, франтальныя падушкі бяспекі для кіроўцы і пярэдняга пасажыра, ABS+EBD , імабілайзер і сігналізацыя. Камплектацыя GS+ адрознівалася толькі наяўнасцю клімат-кантроля замест кандыцыянера^[10].

Продажы ў Кітаі

Продажы Geely SC7 Haijing у Кітаі, адз.^[21]

Зборка ў Беларусі

На заводзе «Аўтагідраўзмацняльнік» у Барысаве ажыццяўлялася SKD-зборка аўтамабіляў Geely SC7. Машынакамплекты пастаўляліся праз літоўскі порт у Клайпедзе: кузаў на шасі з крэсламі, рулём, панэллю, без колаў і хадавой часткі. Рухавік паступаў на завод са знятым навясным абсталяваннем.

Продажы Geely SC7 у Беларусі, адз.

2013[22]	2014[23]	2015[24]
350	1238	466

Першыя аўтамабілі ў тэставым рэжыме былі сабраныя ў першай палове 2012 года. Таварныя аўтамабілі выйшлі на рынак у 2013 годзе. Адначасова пачаліся пастаўкі ў дзяржаўныя ўстановы: МНС і ДАІ. Пазней аўтамабілі сталі атрымліваць Дэпартамент аховы, Міністэрства абароны, Дзяржпагранкамітэт, Транспартная інспекцыя і інш. Закупалі аўтамабілі таксама службы таксі. У 2014 годзе ў Беларусь сталі паступаць машынакамплекты для зборкі рэстайлінгавай версіі SC7.

На беларускім рынку Geely SC7 прапаноўвалася толькі з 1,8-літровым бензінавым рухавіком і механічнай каробкай перадач.

«Першы беларускі электрамабіль»

У жніўні 2017 года быў паказаны прататып электрамабіля беларускай распрацоўкі. Машына была спраектавана Аб'яднаным інстытутам машынабудавання Нацыянальнай акадэміі навук на базе Geely SC7^[25].

Усталяванне новай сілавой устаноўкі зроблена пры мінімальных зменах канструкцыі базавага аўтамабіля. З машыны быў дэмантаваны бензінавы рухавік з усімі агрэгатамі, уключаючы каробку перадач, выхлапную сістэму і бензабак. Пад капотам быў усталяваны сінхронны матор-рэдуктар, інвертар і кантролер. Магутнасць электрарухавіка складае 60 кВт (80 к.с.), круцільны момант электрапрывада — да 2600 Н·м. Для ахаладжэння пакінуты стандартны радыятар. Захавалася ўся бартавая электроніка — яе сілкаванне ажыццяўляецца ад акумулятара. Для сілкавання вакуумнага ўзмацняльніка тармазоў усталявана спецыяльная вакуумная помпа і рэсівер. Батарэя — літый-іонная, размешчана ў багажніку. Пастаўшчык — "Энер зэт" (Санкт-Пецярбург, Расія). Над батарэяй усталявана зарадная прылада. Раздым для зарадкі выведзены ў люк бензабака.

Тэхнічныя характарыстыкі: ёмістасць батарэі — 32 А·г; ёмістасць суперкандэнсатара — 650 Вт·г; прабег на поўным зарадзе — 150 км; зарадка каля 3-4 гадзін ад 380 вольт альбо каля 6 гадзін ад 220 вольт; максімальная хуткасць — 110 км/г.

Машына выкарыстоўвалася НАН у якасці хадавой лабараторыі для адпрацоўкі тэхналогій. У далейшым электракар быў мадэрнізаваны. Батарэю перанеслі з багажніка пад днішча, яе ёмістасць павялічылася ўдвая. На электроннае кіраванне былі пераведзеныя тармазная сістэма, рулявое кіраванне, панэль прыбораў і інш^[26].