Жывакост

Жывакост^[1][2] (Sýmphytum) — род шматгадовых лясных травяністых раслін сямейства Бурачнікавыя (Boraginaceae), якое ўключае больш за 25 відаў. Распаўсюджаны па ўсёй Еўропе ад Заходняй Азіі да Брытанскіх астравоў і ў Паўночнай Афрыцы^[3]. Расце на вільготных ўрадлівых глебах, часта па берагах рэк, ручаёў.

Жывакост
Symphytum ×uplandicum
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Надпарадак:  Asteranae Парадак:  Бурачнікакветныя Сямейства:  Бурачнікавыя Падсямейства:  Бурачнікавыя Род:  Жывакост
Міжнародная навуковая назва
Symphytum L., 1753
Сінонімы
Procopiania Gusul. Procopiana Gusul., orth. var.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   32025 NCBI   192327 EOL   40245 GRIN   g:11768 IPNI   4823-1

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Жывакост (значэнні).

Апісанне

Дасягае ў вышыню больш за метр. Каранёвая сістэма буйная з тоўстымі галінастымі каранямі з шматлікімі атожылкамі. Карані звонку цёмныя, амаль чорныя, усярэдзіне — белыя, сакавітыя, лоевыя навобмацак. Сцёблы прамыя, тоўстыя, з разгалістымі галінамі, пакрытыя валасінкамі. Лісце яйкападобнай формы, буйное, чаргаванае, завастраецца да верхавіны. Кветкі — званочкі, сабраныя на верхавіне сцябла і галінках у гронкападобныя суквецці, колер — фіялетава-пурпуровы, ружова-чырвоны. Час красавання — май—ліпень. Апыляецца, галоўным чынам, пчоламі і чмялямі^[3]. Плод складаюцца з чатырох аднанасенных гладкіх і бліскучых арэшкаў, спеюць у ліпені—верасні.

Некаторыя віды

• Symphytum asperum Lepech. — Жывакост жорсткі, ці Жывакост цвёрды. Расце на Каўказе. Лекавая і кармавая расліна^[3].
• Symphytum officinale L. — Жывакост лекавы^[4]. У каранях і карэнішчах утрымліваюцца алкалоіды і дубільныя рэчывы, выкарыстоўваемыя ў медыцыне і ветэрынарыі^[3].
• Symphytum tauricum Willd. — Жывакост крымскі
• Symphytum caucasicum M.Bieb. — Жывакост каўказскі

Некаторыя віды жывакосту — фарбавальныя і дэкаратыўныя расліны^[3].

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 127. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Напісанне Жывакост у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т. 6. Мн., 1998. — С. 453.
3. Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред М. С. Гиляров. Ред. колл. А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др.. — 2-е изд. исправл. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 421. — 864 с. — 150 000 экз. — ISBN 5-85270-002-9.
4. Назва Жывакост лекавы згодна з Я. П. Шмярко, І. П. Мазан. Лекавыя расліны ў комплексным лячэнні. — Мн: Навука і тэхніка, 1989. — С. 388. — 399 с. — ISBN 5-343-00120-3.