Алег Рыгоравіч Арлоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Арлоў.

Алег Рыгоравіч Арлоў (18 ліпеня 1934(1934-07-18), Старасакольнікі, Пскоўская вобласць — 22 красавіка 1995(1995-04-22), Віцебск) — беларускі жывапісец.

Алег Рыгоравіч Арлоў
Дата нараджэння	18 ліпеня 1934(1934-07-18)
Месца нараджэння	Старасакольнікі, Прыгарадная воласць[d], Новасакольніцкі раён, Пскоўская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	22 красавіка 1995(1995-04-22) (60 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Віцебская вобласць, Беларусь
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта
Месца працы	мастацка-графічны факультэт ВДУ
Вучоба	Рыжскае мастацкае вучылішча імя Я. Разенталя[d] (1958) Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1966)
Уплыў	Май Вольфавіч Данцыг і Аляксандр Пятровіч Мазалёў
Член у	Беларускі саюз мастакоў

Біяграфія

Нарадзіўся 18 ліпеня 1934 года ў вёсцы Старасакольнікі Пскоўскай вобласці (Расія)^[1].

Скончыў у 1958 годзе Рыжскае мастацкае вучылішча імя Я. Разенталя, у 1966 годзе Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут. Вучыўся ў М. Данцыга і А. Мазалёва. Удзельнік мастацкіх выставак з 1966 года^[1].

Выкладаў у 1966—1994 гадах на мастацка-графічным факультэце Віцебскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута^[2].

Член Беларускага саюза мастакоў з 1972 года^[1].

Творчасць

Працаваў у станковым жывапісе ў жанрах фігуратыўнай карціны, пейзажа, партрэта^[1]. Эксперыментальны характар твораў спалучаецца са своеасаблівым асацыятыўна-імпрэсіяністычным бачаннем рэальнасці.

Жывапісны твор з калекцыі Полацкай мастацкай галерэі

Сярод работ: тэматычныя кампазіцыі «Вялікая Айчынная вайна 1941—45» (1968), «Віцебшчына гераічная і працоўная» (1968)^[2], «Дэманстрацыя», «Першы дзень міру»^[1], «Памяці маці» (1974)^[2], «Песні Чылі», «Клятва байцоў», «Вызваленне»^[1]; пейзажы «Пейзаж у Лясковічах» (1970), «Лучоса» (1970), «Віцебск» (1970), «Каток у Віцебску» (1970), «Стары замак» (1980)^[2], «Восень. Поўдзень», «Віцебшчына — азёрны край»^[1], «Восень у Беліцы» (1981), «Зіма ў Здраўнёве» (1985), «Плошча Перамогі» (1990), «Стары Полацк» (1993); партрэты мастакоў А. Салаўёва (1980) і А. Мемуса (1980)^[2], партрэты «Студэнт», «Маці», «Паэт»^[1]; нацюрморты «Бэз» (1985), «Рамонкі» (1985) і інш^[2].

Творы знаходзяцца ў Полацкім краязнаўчым музеі^[1].