Андрэй Аляксандравіч Булінскі

Андрэ́й Алякса́ндравіч Булі́нскі (11 студзеня 1909, Варонеж — 25 студзеня 1984, Мінск) — беларускі савецкі кінааператар. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1964). Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1949)^[1].

Андрэй Аляксандравіч Булінскі
Дата нараджэння	11 студзеня 1909(1909-01-11)
Месца нараджэння	Варонеж, Варонежская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	25 студзеня 1984(1984-01-25) (75 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Адукацыя	Нацыянальны ўніверсітэт Узбекістана
Месца працы	Беларусьфільм
Прафесія	кінааператар, кінематаграфіст
Кірунак	сацыялістычны рэалізм
Член у	Саюз кінематаграфістаў СССР
Прэміі
Узнагароды	Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1964)
IMDb	ID 0119927

Біяграфія

Патомны дваранін. Пасля заканчэння сярэдняй школы ў 1926 годзе паступіў у Сярэднеазіяцкі дзяржаўны ўніверсітэт^[1]. Гады вучобы ва ўніверсітэце, дзе А. Булінскі быў старшынёй фотакіно секцыі Таварыства сяброў савецкага кіно і яе адзіным аператарам-хранікёрам, вызначылі яго далейшы лёс.

У 1931 годзе А. Булінскі быў запрошаны на кінафабрыку «Шарко Юлдус» (цяперашні Узбекфильм  (руск.)), і першы яго фільм «Аазіс ў пясках», зняты ў незвычайна цяжкіх умовах ракі Амудар’і, атрымаў самую высокую ацэнку і абышоў шматлікія экраны краіны, пабываў за мяжой. Гэта першы узбекскі гукавы фільм.

У 1936 годзе ў Ленінградзе была знята карціна «Дзяўчына спяшаецца на спатканне».

За стварэнне музычнай камедыі «Далёкая нявеста» — першай пасляваеннай мастацкай карціны, якая з’явілася несумненным поспехам туркменскай кінематаграфіі — А. Булінскаму была прысуджана Дзяржаўная прэмія СССР^[1].

Творчасць

У якасці аператара пастаноўшчыка А. Булінскі ўдзельнічаў у стварэнні многіх мастацкіх фільмаў кінастудыі «Беларусьфільм» (1935-38 і з 1950)^[1]: «Дзеці партызана» (1954), «Першыя выпрабаванні» (1961), «Масква-Генуя» (1964). «Тысяча вокнаў» (1968), «Доўгія вёрсты вайны  (руск.)» (1975) і інш

Як таленавіты рэжысёр-пастаноўшчык ён выступіў у тэлевізійнай мастацкай стужцы «Збянтэжанасць (Хатка на Волзе)» (1970).

Для выяўленчай манеры Булінскага характэрны мажорная танальнасць у перадачы атмасферы дзеяння, выразнасць партрэту, паэтычнасць пейзажаў^[1].

Мастак бездакорнага густу, тонкага адчування кінематаграфічнай прыгажосці і выразнасці А. Булінскі ўнёс вялікі ўклад у развіццё савецкага кінамастацтва. Ён удастоены высокіх званняў заслужанага дзеяча мастацтваў БССР, лаўрэата дзяржаўных прэмій СССР і БССР, шматлікіх урадавых узнагарод.

А. Булінскі быў жанаты з Р. І. Гладунко, дачка — Булінская Надзея Андрэеўна, унук Госцеў Піліп Юр’евіч.

Памёр 25 студзеня 1984 года.

Фільмаграфія

Аператарскія працы

• 1931 — Аазіс ў пясках
• 1932 — Ташкент — горад брудны
• 1933 — Калодзеж смерці
• 1936 — Дзяўчына спяшаецца на спатканне
• 1936 — Дняпро ў агні
• 1940 — Весялей нас няма
• 1947 — Дарога без сну
• 1948 — Далёкая нявеста
• 1952 — Белая Вежа
• 1954 — Дзеці партызана
• 1955 — Зялёныя агні
• 1957 — Нашы суседзі
• 1960 — 1961 — Першыя выпрабаванні
• 1964 — Масква - Генуя
• 1967 — Тысяча вокнаў
• 1973 — Вялікае супрацьстаянне
• 1975 — Доўгія вёрсты вайны

Зняў дакументальныя і навукова-папулярныя фільмы: «Савецкая Беларусь», «Белавежская пушча» (абодва — 1951), «Белая Вежа» (1952, саўмесна З І. Пікманам  (руск.)), «Выяўленчае мастацтва БССР» (1956), «Спартыўная гімнастыка» (1964) і інш.

Рэжысёрскія працы

• 1970 — Збянтэжанасць

Узнагароды і прэміі

• Сталінская прэмія другой ступені (1949) — за фільм «Далёкая нявеста» (1948)
• Дзяржаўная прэмія Беларускай ССР (1967) — за фільм «Масква — Генуя» (1964)
• Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1964)

Зноскі

1. Булинский Андрей Александрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 89. — 737 с.