Антон Дзям’янавіч Амельчанка

Антон Амельчанка (нар. 27 сакавіка 1985, Гомель) — беларускі футбаліст (брамнік) і трэнер. Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2007—2011). У цяперашні час працуе трэнерам брамнікаў у мазырскай «Славіі».

Антон Амельчанка
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Антон Дзям’янавіч Амельчанка
Нарадзіўся	27 сакавіка 1985(1985-03-27)[1] (40 гадоў) Гомель, Гомельская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь  Расія
Рост	192 см[2]
Вага	81 кг[2]
Пазіцыя	брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Славія
Пасада	трэнер брамнікаў
Клубная кар’ера[* 1]
2004—2005 Гомель 20 (-27) 2006—2009 Масква 15 (-23) 2010 Растоў 23 (-26) 2011—2013 Лакаматыў (Масква) 0 (0) 2012—2013 →  Церак (Грозны) 9 (-6) 2013—2015 Растоў 3 (-6) 2015 Факел (Варонеж) 2 (-4) 2016 Белшына (Бабруйск) 9 (-14) 2017 Крумкачы (Мінск) 9 (-14) 2023 Славія (Мазыр) 0 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2003—2004 Беларусь (да 19) 5 (-8) 2005—2006 Беларусь (да 21) 9 (-10) 2007—2011 Беларусь 7 (-3)
Трэнерская кар’ера
2018—2019 Гомель дубль 2020—2021 Гомель брамнікі 2021—2022 Шахцёр (Салігорск) брамнікі 2022— Славія (Мазыр) брамнікі
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Клубная кар’ера

Выхаванец гомельскага футбола, у 2004 годзе дэбютаваў у асноўнай камандзе «Гомеля». У 2006 годзе, правёўшы ў беларускім клубе 20 матчаў у чэмпіянаце, перайшоў у «Маскву», дзе выступаў за дубліруючы склад. Некаторы час разам з Юрыем Жаўновым і Ільёй Гаўрылавым утвараў беларускае трыа брамнікаў «Масквы». Пасля спынення існавання сталічнага клуба ў сакавіку 2010 года стаў іграком «Растова», дзе здолеў замацавацца ў аснове. Па выніках сезона 2010 быў прызнаны аматарамі «Растова» найлепшым іграком клуба ў сезоне.

У снежні 2010 года перайшоў у маскоўскі «Лакаматыў», але гульнявой практыкі не меў, застаючыся на лаўцы запасных. Улетку 2012 года быў аддадзены ў арэнду грозненскаму «Цераку» да канца сезона 2012/13. У чэрвені 2013 года вярнуўся ў «Растоў», але ўжо не меў месца ў аснове, зрэдку з’яўляючыся на полі.

У чэрвені 2015 года падпісаў кантракт з варонежскім «Факелам»^[3], але ўжо ў лістападзе пакінуў яго^[4]. У студзені-лютым 2016 года праходзіў прагляд у «Анжы», але не падышоў^[5]. У выніку, вярнуўся ў Беларусь, папоўніўшы склад «Белшыны»^[6]. У ліпені 2016 года пакінуў бабруйскі клуб^[7]. У другой палове 2016 года заставаўся без каманды, падтрымліваючы форму самастойна ў родным Гомелі.

У студзені 2017 года папоўніў склад «Крумкачоў»^[8]. У сталічным клубе стаў асноўным брамнікам, аднак у маі 2017 года атрымаў траўму. У ліпені 2017 года праз праблемы са здароўем вырашыў завяршыць прафесійную кар’еру^[9].

Міжнародная кар’ера

Выступаў за моладзевую зборную Беларусі. 22 жніўня 2007 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць зборнай Ізраіля (2:1). Усяго за нацыянальную зборную правёў 7 матчаў.

Трэнерская кар’ера

З 2018 года працаваў у «Гомелі» трэнерам брамнікаў дубліруючага складу. У студзені 2020 года ўвайшоў у трэнерскі штаб асноўнай каманды ў якасці трэнера брамнікаў^[10]. У снежні 2021 года разам з галоўным трэнерам Іванам Біёнчыкам перайшоў у салігорскі «Шахцёр»^[11]. У красавіку 2022 года пакінуў «Шахцёр» разам з Біёнчыкам^[12].

З ліпеня 2022 года працаваў трэнерам брамнікаў у акадэміі падмаскоўных «Хімкаў»^[13]. У кастрычніку 2022 года ўвайшоў у трэнерскі штаб Біёнчыка ў мазырскай «Славіі»^[14]. У красавіку 2023 года ў сувязі з траўмамі брамнікаў быў заяўлены за «Славію» таксама ў якасці іграка^[15].

Дасягненні

• Уладальнік Кубка Расіі: 2014