Васіль Радзівонавіч Тарасенка

Васіль Радзівонавіч Тара́сенка^[2][3] (26 кастрычніка (7 лістапада) 1899, Пётркаў Трыбунальскі, цяпер Лодзінскае ваяводства, Польшча — 7 снежня 1972) — беларускі археолаг. Кандыдат гістарычных навук (1947).

Васіль Радзівонавіч Тарасенка
Дата нараджэння	26 кастрычніка (7 лістапада) 1899
Месца нараджэння	Пётркаў Трыбунальскі, Лодзьскае ваяводства, Польшча
Дата смерці	7 снежня 1972(1972-12-07) (73 гады)
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	навуковец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	археалогія
Месца працы	Магілёўскі абласны краязнаўчы музей імя Е. Р. Раманава МДУ імя А. А. Куляшова Інстытут гісторыі НАНБ БДУ БДПУ
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук[1] (1947)
Альма-матар	Маскоўскі археалагічны інстытут (1922) Смаленскі дзяржаўны ўніверсітэт (1926)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Тарасенка.

Біяграфія

Скончыў Маскоўскі археалагічны інстытут у 1922 годзе, у 1926 годзе — Смаленскі ўніверсітэт. У 1929—1941 гадах супрацоўнік Магілёўскага гістарычнага музея, выкладчык Магілёўскага педагагічнага інстытута. З 1944 года навуковы супрацоўнік, у 1963—1966 гадах загадчык сектара археалогіі Інстытута гісторыі Акадэміі навук БССР, выкладчык Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта і Мінскага педагагічнага інстытута.

Навуковая дзейнасць

Даследаваў помнікі жалезнага і каменнага вякоў на тэрыторыі Магілёўскай і Смаленскай абласцей. Першы пачаў вывучаць старажытны Мінск, дзе адкрыў драўляную гарадскую забудову, вулічныя маставыя з бярвёнаў XI—XIII стагоддзяў, фундамент храма XII стагоддзя (гл. Мінскі храм). Выявіў шмат розных вырабаў гарадскіх рамеснікаў, у тым ліку залаты бранзалет са змяінымі галовамі. Вёў раскопкі ў Магілёве, Полацку, Ваўкавыску. Разам з А. М. Ляўданскім даследаваў у 1928—1930 гадах Пелагееўскае гарадзішча ў Магілёве.

Адзін з аўтараў кніг «Гісторыя Мінска» (1967), «Гісторыя Беларуская ССР» (т.1, 1972), «Нарысы па археалогіі Беларусі» (ч.2, 1972) і інш.