Вежа Манпарнас

Вежа Манпарнас (фр.: tour Montparnasse) — небаскроб, размешчаны ў 15-й акрузе сталіцы Францыі Парыжа. Паверхавасць небаскроба складае 57 паверхаў, вышыня — 210 м. Будаўніцтва небаскроба вялося з 1969 па 1972 гады.

Вежа Манпарнас
Краіна	Францыя[1]
Месцазнаходжанне	Парыж, Францыя
Будаўніцтва	1969–1972
Прызначэнне	офісы
Адкрыццё	18 чэрвеня 1973
Архітэктурны стыль	інтэрнацыянальны стыль
Матэрыялы	жалезабетон[2], шкло[2] і метал
Вышыня	209 м[3]
Вышыня па даху	210 м
Вышыня па верхнім паверсе	57
Колькасць паверхаў	59[4]
Колькасць падземных паверхаў	6[5]
Колькасць ліфтаў	25[4]
Плошча	120 000 м²
Архітэктар	Jean Saubot, Eugène Beaudouin, Urbain Cassan и Louis Hoym de Marien
Карыстальнік	Mutuelle Générale de l'Éducation Nationale[d], Q11390177?, Association Pour Adultes et Jeunes Handicapés[d] і Dried Environment[d]
Emporis	110509
SkyscraperPage	271
Сайт	tourmontparnasse56.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вежа Манпарнас — адзіны небаскроб, размешчаны ўнутры гарадской мяжы Парыжа, а не ў яго «прыгарадах».

На верхніх паверхах будынка адкрыты кафэ, сувенірная крама і аглядная пляцоўка. Ёсць лесвіца для пад'ёму на дах, адкуль адкрываецца панарамны від на большую частку горада.

Крытыка

Выгляд на вежу Манпарнас (злева), Эйфелеву вежу і вышынныя будынкі дзелавога квартала Дэфанс

Немудрагелісты дызайн маналітнай вежы, яе гіганцкія памеры, а таксама архітэктурны кантраст, які яна ўчыняе ў цэнтры гістарычнага Парыжа сталі аб'ектам крытыкі, у выніку чаго будаўніцтва небаскробаў у Парыжы было забаронена праз два гады пасля завяршэння вежы Манпарнас. Дызайн небаскроба папярэднічае тэндэнцыі мець акно ў кожным офісе, таму ў вежы Манпарнас вокны маюцца толькі ў офісах, размешчаных па перыметры.

Існуе іранічнае выказванне, згодна з якім, самы прыгожы від на Парыж адкрываецца з вяршыні гэтага небаскроба, паколькі тады ён сам не будзе ў полі зроку.^[6] Аналагічнае сцвярджэнне прыпісваецца Гі дэ Мапасану, адносна яго антыпатыі да Эйфелевай вежы.

Паводле апытання, праведзенага на інтэрнэт-сайце «Віртуальны турыст», вежа ўвайшла ў спіс самых выродлівых будынкаў свету, заняўшы ў ім другое месца.^[7].

Зноскі

1. archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q265049'></a>
2. Structurae — Ratingen: 1998. Праверана 28 чэрвеня 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3791'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1061861'></a>
3. Structurae — Ratingen: 1998. Праверана 25 ліпеня 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3791'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1061861'></a>
4. https://www.tour-montparnasse.fr/
5. https://www.tour-montparnasse.fr/la-tour-montparnasse/
6. Nicolai Ouroussoff, New York Times Published: September 26, 2008 Architecture, Tear Down These Walls
7. VirtualTourist Архівавана 21 студзеня 2016.