Ганна Яраславаўна Дзмітрыева-Балаш

Ганна Яраславаўна Дзмі́трыева-Ба́лаш (нар. 27 мая 1964, Мінск) — беларуская мастачка дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва.

Ганна Яраславаўна Дзмітрыева-Балаш
Дата нараджэння	27 мая 1964(1964-05-27) (61 год)
Месца нараджэння	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Муж	Аляксей Дзмітрыеў[d]
Род дзейнасці	мастак-дэкаратар
Вучоба	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1987)
Уплыў	Васіль Фёдаравіч Сумараў, Леніна Мікалаеўна Міронава, Павел Апанасавіч Семчанка і Эдуард Эдуардавіч Жакевіч[d]
Член у	Беларускі саюз мастакоў Беларускі саюз дызайнераў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Балаш.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Дзмітрыева.

Біяграфія

Нарадзілася 27 мая 1964 года ў Мінску. Вучылася ў 1972—1978 гадах творчай майстэрні В. Ф. Сумарава, скончыла ў 1987 годзе Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут^[1]. Вучылася ў Л. Міронавай, П. Семчанкі, Э. Жакевіча. Удзельніца мастацкіх выставак з 1987 года^[2].

Член Беларускага саюза мастакоў з 1994 года, Беларускага саюза дызайнераў з 1997 года^[1].

Творчасць

Працуе ў галінах сцэнаграфіі, тэкстылю, лялечнага мастацтва^[2] і мадэліравання^[1]. Стварае аб’ёмныя тэкстыльныя кампазіцыі з выкарыстаннем тэхнік габелена, ціснення па скуры, вышыўкі, аплікацыі, калажа, жывапісу і інш.: «Цар-царыца» (1987), «Салавей і ружа» (1996), «Дзівосная краіна» (1997), «Раніца ў Венецыі», «Мурашыная каралева»^[1], тэкстыльныя кампазіцыі «Урок геаграфіі»^[2], «Развітанне славянкі» (усе 1990-я г.; з С. Даманавай), пано «Мой горад» (1997)^[1].

Мастак-пастаноўшчык тэлефільма «Пастка для зубра» (1992—1994^[1]), спектакля «П’ерэта» Л. Шніцэра і А. Блока (Рускі драматычны тэатр імя М. Горкага, Мінск)^[2]. Аформіла сцэнічныя касцюмы ансамблям «Харошкі», «Крупіцкія музыкі», «Камерата» і інш^[1].

Творы знаходзяцца ў «Man Galery» (Бостан, ЗША)^[2].

Узнагароды

Лаўрэат I рэспубліканскага конкурсу мадэльераў «Міла» (1994)^[2].

Сям’я

У шлюбе з мастаком Аляксеем Дзмітрыевым.