Пскоўскія крывічы

Пскоўскія крывічы або Паўночныя крывічы — група крывічаў, якая засяляла тэрыторыю Пскоўскай зямлі^[1].

Пскоўскія крывічы
Рассяленне	Вялікая (рака, басейн Пскоўскага возера), Гдоў, Ізборск
Этнічныя мовы	Пскоўскія гаворкі
Уваходзіць у	Крывічы
Роднасныя народы	палачане, прыбалтыйска-фінскія народы

Паходжанне

Паходзяць з заходніх тэрыторый, населеных славянамі, паміж рэкамі Віслай і Одэрам. У IX—XII стагоддзях пскоўскія крывічы рассяліліся па басейне ракі Вялікай, узбярэжжы Пскоўскага возера і ў акрузе Гдова^[2].

Пскоўская група гаворак амаль цалкам супадае з тэрыторыяй пскоўскіх крывічоў, што дазваляе выводзіць дадзеную групу гаворкі ад іх племянной групы гаворак. У VIII—X стагоддзях адным з племянных цэнтраў пскоўскіх крывічаў быў Ізборск, заснаваны ў VIII стагоддзі. Палітычным племянным цэнтрам быў горад Ізборск^[3], заснаваны ў VIII стагоддзі^[4].

Гісторыя

Пачаткам фармавання крывічаў з'яўляецца трэцяя чвэрць 1-га тысячагоддзя нашай эры, а першапачатковым рэгіёнам існавання — Пскоўшчына, з якой пазней і рассяляюцца смаленскія (на Дняпры) і полацкія (на Дзвіне) групы крывічаў, якія, паводле летапісных сведчанняў, мелі асобныя княжанні і не ўтваралі ўжо адзінага племяннога саюза. Даследчык Сядоў выказаў здагадку, што пскоўскія крывічы маглі ўваходзіць у саюз са славенамі — на гэтую думку яго наштурхнула згадка ў летапісе сумеснага паклікання князёў. У IX—XIII пскоўскія і смаленска-полацкія крывічы развіваліся самастойна^[5].

Антрапалогія

Па антрапалагічным тыпе пскоўскія крывічы мацней за ўсё падобныя з яцвягамі^[6].

Гл. таксама

• Палачане
• Крывічы
• Пскоўская рэспубліка