Французскі Індакітай

Французскі Індакітай — назва французскіх каланіяльных уладанняў у Паўднёва-Усходняй Азіі з 1880-з гадоў да сярэдзіны 20 стагоддзя. Займаў тэрыторыю ўсходняй часткі паўвострава Індакітай, уключаў тэрыторыю В’етнама (пратэктараты Анам і Танкін, калонія Кахінхіна), Камбоджы і Лаоса.

Калонія Францыі
Індакітайскі Саюз
Union indochinoise Liên bang Đông Dương
Сцяг Герб
Французскі Індакітай
<  <  <  <   >  >  >  > 1887 — 1954
Сталіца	Ханой
Мова(ы)	французская, в'етнамская, лаа, кхмерская
Грашовая адзінка	індакітайскі піястр[d][1]
Плошча	750 000 км² (1935)
Насельніцтва	21 599 582 (1935)
Форма кіравання	федэрацыя каланіяльных пратэктаратаў
Гісторыя
• 17 кастрычніка 1887	Заснаванне
• 3 кастрычніка 1893	далучэнне Лаоса
• 2 верасня 1945	абвяшчэнне Паўночнага В'етнама
• 14 чэрвеня 1949	незалежнасць Паўднёвага В'етнама
• 19 ліпеня 1949	незалежнасць Лаоса
• 9 лістапада 1953	незалежнасць Камбоджы
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Другую Сусветную вайну акупіраваны японскімі войскамі, на тэрыторыі В'етнама дзейнічала французская каланіяльная адміністрацыя. У выніку перамогі Жнівеньскай рэвалюцыі 1945 у В'етнаме абвешчана Дэмакратычная Рэспубліка В'етнам (адстаяла незалежнасць у ходзе Індакітайскай вайны 1946-54). У 1953 годзе суверэннай дзяржавай стала Камбоджа, у 1954 годзе — Лаос.

Літаратура

• Індакітай Французскі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1999. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2