Шабаны (Мінскі раён)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Шабаны.

Шабаны́^[1] (трансліт.: Šabany, руск.: Шабаны) — колішняя вёска ў Мінскім раёне Мінскай вобласці, на левым беразе ракі Свіслач.

Вёска Шабаны Колішняя вёска Шабаны, 2020 г. Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Мінскі Сельсавет Навадворскі Каардынаты 53°49′29″ пн. ш. 27°39′58″ у. д.HGЯO Насельніцтва 19 чал. (1999) СААТА 6236843081 Шабаны Шабаны

Шабаны на Вікісховішчы

Назва

Назва патранамічная ад прозвішчаў Шабан ці Шабуня (вясёлы чалавек, жартаўнік, непаседа)^[2].

Гісторыя

У 1791 годзе вёска Шабуны маёнтка Новы Двор, шляхецкая ўласнасць. У 1800 годзе — сяло, уласнасць Р. Прушынскага, ёсць драўляная ўніяцкая капліца. У 1858 годзе вёска, уласнасць Ф. Грушвіцкага, П. Кістэра, Чакатоўскіх. У 1897 годзе вёска Сеніцкай воласці Мінскага павета, ёсць хлебазапасны магазін^[2].

Да 15 красавіка 2020 года ўваходзіла ў склад Навадворскага сельсавета^[3], тэрыторыя далучаная да вёскі Новы Двор.

Насельніцтва

• 1800 — 21 двор, 136 жыхароў
• 1897 — 29 двароў, 242 жыхары
• 1917 — 29 двароў, 259 жыхароў; на хутары 2 двары, 9 жыхароў
• 1999 — 19 жыхароў

Вядомыя асобы

• Казімір Шабан (1922—1945) — Герой Савецкага Саюза.

Мясцовыя могілкі

Могілкі вёсак Новы Двор і Шабаны знаходзяцца на тэрыторыі Навадворскага сельсавета Мінскага раёна Мінскай вобласці Беларусі каля аграгарадка Новы Двор і зніклай у 2020 годзе вёскі Шабаны^[4]. Плошча 1,3 га, статус: абмежавана-дзеючыя могілкі^[5]. Год заснавання невядомы, некаторыя некрапалісты лічаць, што тут маглі хаваць яшчэ ў канцы XVIII — пачатку ХІХ стагоддзяў пры Міхайлаўскай царкве^[6]. Пахаванні ажыццяўляліся на працягу ўсяго ХХ стагоддзя і працягваюцца ў 2021 годзе^[7]. Распаўсюджаны прозвішчы Шабан і Герасімовіч, ёсць пахаванні з польскімі прозвішчамі з рускамоўнымі эпітафіямі^[6].

Сярод асаблівасцяў могілак можна вылучыць:

• рэшткі Міхайлаўскай царквы, знішчанай падчас савецкай улады, і крыж, усталяваны школьным настаўнікам Мікалаем Камінскім у 1991 годзе ў памяць аб гэтай царкве^[6];
• рэшткі фамільнага склепа сям’і Бунгэ^[6];
• магілу Якава Славука (1903), на якой помнік усталяваны сям’ёй Бунгэ, усталяванне помніка гаспадарамі свайму слугу з’яўляецца рэдкай з’явай для беларускіх некропаляў^[6];
• магілу франтавіка Вялікай Айчыннай вайны Цімафея Сухочава (1919—1948)^[7].