Эратасфен

Эратасфен Кірэнскі (стар.-грэч.: Ἐρατοσθένης; 276 да н.э.—194 да н.э.) — грэчаскі матэматык, астраном, географ і паэт.

Эратасфен Кірэнскі
Ἐρατοσθένης ὁ Κυρηναῖος
Дата нараджэння	276 да н.э.[1][2][…]
Месца нараджэння	Шахат, Эліністычны Егіпет[2]
Дата смерці	194 да н.э.[2][3][…]
Месца смерці	Александрыя, Эліністычны Егіпет[4]
Род дзейнасці	матэматык, астраном, паэт, бібліятэкар, гісторык, пісьменнік, музыказнавец, тэарэтык музыкі, географ, элегіст, філосаф
Навуковая сфера	матэматыка, астраномія, геаграфія, паэзія
Месца працы	кіраўнік Александрыйскай бібліятэкі
Альма-матар	Александрыя, школа Платона
Вядомыя вучні	Пталамей IV Філапатар
Вядомы як	заснавальнік навуковай храналогіі, аўтар прац па вымярэнні акружнасці Зямлі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Заснавальнік навуковай храналогіі, спрабаваў устанавіць даты, звязаныя з гісторыяй Элады.

Доўгі час жыў у Александрыі, з 235 да н.э. — кіраўнік Александрыйскай бібліятэкі. Вызначыў даўжыню зямнога мерыдыяна.

Зноскі

1. Berry A. A Short History of Astronomy — London: John Murray, 1898.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19939115'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q84'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19025604'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1232629'></a>
2. Бобынин В. В. Эратосфен // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1904. — Т. XLа. — С. 947–949.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892992'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4088931'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21237991'></a>
3. Любкер Ф. Eratosthenes // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 492–493.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q101490'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1459210'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q694826'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4135787'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q45271112'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q30059240'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24933120'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4249594'></a>
4. Deutsche Nationalbibliothek Record #118530674 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>

Літаратура

• Aujac G. Eratosthène de Cyrène, le pionier de la geographie. — Paris: Édition du CTHS, 2001. — 224p.
• Cameron McPhail. Reconstructing Eratosthenes' Map of the World: a Study in Source Analysis. A Thesis Submitted for the Degree of Master of Arts at the University of Otago Архівавана 2 кастрычніка 2013.. — Dunedin, New Zealand, 2011.
• Dicks D.R. Eratosthenes // Dictionary of Scientific Biography. — Vol. IV. — New York: C. Schribner’s Sons, 1971. — P. 388—393.
• Diller A. Geographical Latitudes in Eratosthenes, Hipparchus and Posidonius // Klio. — 1934. — Bd. 27. — Heft 3. — S. 258—269.
• Dutka J. Eratosthenes' measurement of the Earth reconsidered. Archive for History of Exact Sciences, 46, 1993, p. 55-64.
• Fischer I. Another look at Eratosthenes' and Posidonius' determinations of the Earth’s circumference. // Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society. — Vol. 16. — 1975. — P. 152—167.
• Fraser P. M. Ptolemaic Alexandria. — Oxford: Clarendon Press, 1972.
• Geus K. Eratosthenes von Kyrene. Studien zur hellenistischen Kultur- und Wissenschaftgeschichte. — München: Verlag C.H. Beck, 2002. (Münchener Beiträge zur Papyrusforschung und antiken Rechtsgeschichte. — Bd. 92) — X, 412 S.
• Goldstein B. R. Eratosthenes on the measurement of the Earth // Historia Mathematica. — Vol. 11. — 1984. — P. 411—416.
• Rawlins D. Eratosthenes' geodesy unraveled: was there a high-accuracy Hellenistic astronomy, Isis, 73, 1982, p. 259—265.
• Rawlins D. The Eratosthenes — Strabo Nile map. Is it the earliest surviving instance of spherical cartography? Did it supply the 5000 stades arc for Eratosthenes' experiment?, Arch. Hist. Exact Sci, 26 (3), 1982, p. 211—219.
• Rawlins D. Eratothenes’s large earth and tiny universe. DIO, 14, 2008.
• Shcheglov D.A. Ptolemy’s System of Seven Climata and Eratosthenes’ Geography // Geographia Antiqua. — Vol. 13. — 2004 (2006). — P. 21-37.
• Shcheglov D.A. Eratosthenes’ Parallel of Rhodes and the History of the System of Climata // Klio. — Bd. 88. — 2006. — P. 351—359.
• Thalamas A. La géographe d’Ératosthène. — Versailles, 1921.
• Wolfer E.P. Eratosthenes von Kyrene als Mathematiker und Philosoph. — Groningen-Djakarta, 1954.

Спасылкі

• Біяграфія Эратасфена ў «The MacTutor History of Mathematics archive»