conciliar

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

  • Pronúncia(i): (adjectiu)
Oriental: central /kun.si.ɫiˈar/
balear /kon.si.ɫiˈaɾ/, /kun.si.ɫiˈar/
Occidental: /kon.si.ɫiˈaɾ/
Oriental: central /kun.si.ɫiˈa/
balear /kon.si.ɫiˈa/, /kun.si.ɫiˈa/
Occidental: nord-occidental /kon.si.ɫiˈa/
valencià /kon.si.ɫiˈaɾ/, /kon.si.ɫiˈa/
  • Rimes: -a(ɾ)
  • Homòfon: concilià
  • Etimologia: Adjectiu: del llatí conciliaris.
  • Etimologia: Verb: del llatí conciliāre, segle XVI.

Adjectiu

conciliar inv. (plural conciliars)

  1. Relacionat amb un concili.

Traduccions

Verb

conciliar trans., pron. (pronominal conciliar-se)

  1. Acostar discrepàncies mitjançant el diàleg.
  2. Aconseguir que convisquin diverses activitats sense que cap en surti perjudicada.

Conjugació

Paradigmes de flexió: concilio, concilia, conciliem

Sinònims

Traduccions

Miscel·lània

  • Síl·labes: con·ci·li·ar (4)

Vegeu també

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads