conciliar
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Català
- Pronúncia(i): (adjectiu)
Oriental: central /kun.si.ɫiˈar/ balear /kon.si.ɫiˈaɾ/, /kun.si.ɫiˈar/ Occidental: /kon.si.ɫiˈaɾ/
Oriental: central /kun.si.ɫiˈa/ balear /kon.si.ɫiˈa/, /kun.si.ɫiˈa/ Occidental: nord-occidental /kon.si.ɫiˈa/ valencià /kon.si.ɫiˈaɾ/, /kon.si.ɫiˈa/
- Rimes: -a(ɾ)
- Homòfon: concilià
- Etimologia: Adjectiu: del llatí conciliaris.
- Etimologia: Verb: del llatí conciliāre, segle XVI.
Adjectiu
conciliar inv. (plural conciliars)
- Relacionat amb un concili.
Traduccions
Relacionat amb un concili
- Castellà: conciliar (es)
- Italià: conciliare (it)
Verb
conciliar trans., pron. (pronominal conciliar-se)
- Acostar discrepàncies mitjançant el diàleg.
- Aconseguir que convisquin diverses activitats sense que cap en surti perjudicada.
Conjugació
Primera conjugació regular, amb hiat entre el radical i la desinència
Formes no normatives o col·loquials
Formes compostes i perifràstiques
Sinònims
Traduccions
Miscel·lània
- Síl·labes: con·ci·li·ar (4)
Vegeu també
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads