ric

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

  • Pronúncia(i): /ˈrik/
  • Rimes: -ik
  • Etimologia: Del gòtic 𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃 (reiks, «poderós»), del protoindoeuropeu *h₃rḗǵs («governant, sobirà»), segle XII. Doblet de rei via llatí.

Adjectiu

ric m. (femení rica, plural masculí rics, plural femení riques)

  1. Amb molts diners o recursos.
  2. Molt adornat, ple.
  3. De bon sabor.

Sinònims

Antònims

Derivats

Traduccions

Verb

ric (infinitiu riure)

  1. Primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de riure.

Miscel·lània

  • Síl·labes: 1
  • Anagrama: cri
Remove ads

Català antic

Verb

ric

  1. primera persona singular (io, yo, jo) del present d'indicatiu de riure

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads