Βασίλειο των Πτολεμαίων
αρχαίο ελληνικό βασίλειο στην αρχαία Αίγυπτο (305 - 30 π.Χ.) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το βασίλειο των Πτολεμαίων [1] ήταν ένα αρχαίο ελληνικό κράτος με έδρα την Αίγυπτο κατά την Ελληνιστική Περίοδο. [2] Ιδρύθηκε το 305 π.Χ. από τον Πτολεμαίο Α΄ Σωτήρα, στρατηγό τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, και διήρκεσε μέχρι το τέλος της Κλεοπάτρας Ζ΄ το 30 π.Χ. [3] Κυβερνώντας για σχεδόν τρεις αιώνες, οι Πτολεμαίοι ήταν η μακροβιότερη και πιο πρόσφατη αιγυπτιακή δυναστεία αρχαίας καταγωγής.
Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την ελεγχόμενη από τους Πέρσες Αίγυπτο το 332 π.Χ. κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του κατά της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Μετά το τέλος τού Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., η αυτοκρατορία του διαλύθηκε γρήγορα εν μέσω ανταγωνιστικών αξιώσεων από τους διαδόχους, τους πιο στενούς φίλους και στρατηγούς του. Ο Πτολεμαίος, ένας Μακεδόνας που ήταν από τους πιο πιστούς στρατηγούς και έμπιστους τού Αλέξανδρου, κέρδισε τον έλεγχο της Αιγύπτου από τους αντιπάλους του και αυτοανακηρύχτηκε Φαραώ. [4] [5] [6] Η Αλεξάνδρεια, μία ελληνική πόλη που ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο, έγινε η πρωτεύουσα και σημαντικό κέντρο του ελληνικού πολιτισμού, της μάθησης και τού εμπορίου για τους επόμενους αιώνες. Μετά τους Συριακούς Πολέμους με την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών, ένα αντίπαλο ελληνιστικό κράτος, το βασίλειο των Πτολεμαίων επέκτεινε την επικράτειά του για να συμπεριλάβει την ανατολική Λιβύη, το Σινά και τη βόρεια Νουβία.
Για να νομιμοποιήσουν την κυριαρχία τους και να κερδίσουν την αναγνώριση από τους γηγενείς Αιγύπτιους, οι Πτολεμαίοι υιοθέτησαν τον τίτλο του Φαραώ και απεικονίζονταν σε δημόσια μνημεία με αιγυπτιακό στυλ και ενδυμασία. Κατά τα άλλα η μοναρχία διατήρησε αυστηρά τον ελληνιστικό χαρακτήρα και τις παραδόσεις της. [3] Το βασίλειο είχε μία περίπλοκη κυβερνητική γραφειοκρατία, που εκμεταλλευόταν τους τεράστιους οικονομικούς πόρους της χώρας προς όφελος μίας ελληνικής άρχουσας τάξης, που κυριαρχούσε στις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές υποθέσεις και που σπάνια ενσωματωνόταν στην αιγυπτιακή κοινωνία και τον πολιτισμό. Οι γηγενείς Αιγύπτιοι διατήρησαν την εξουσία στους τοπικούς και θρησκευτικούς θεσμούς και μόνο σταδιακά συσσώρευσαν εξουσία στη γραφειοκρατία, υπό τον όρο ότι εξελληνίζονταν. [3] Ξεκινώντας με τον Πτολεμαίο Β΄ Φιλάδελφο, οι Πτολεμαίοι άρχισαν να υιοθετούν αιγυπτιακά έθιμα, όπως το να νυμφεύονται τις αδελφές τους σύμφωνα με τον μύθο τού Όσιρι και να συμμετέχουν στην αιγυπτιακή θρησκευτική ζωή. Νέοι ναοί κτίστηκαν, παλαιότεροι αποκαταστάθηκαν και η βασιλική αιγίδα έγινε δαψιλής στην ιεροσύνη.
Από τα μέσα του 3ου αι. π.Χ. η Αίγυπτος των Πτολεμαίων ήταν το πλουσιότερο και ισχυρότερο από τα διάδοχα κράτη τού Αλεξάνδρου και το κορυφαίο παράδειγμα τού ελληνικού πολιτισμού. [3] Όμως ξεκινώντας από τα μέσα του 2ου αι. π.Χ., οι δυναστικές διαμάχες και μία σειρά ξένων πολέμων αποδυνάμωσαν το βασίλειο, που εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Υπό την Κλεοπάτρα Ζ΄, η οποία προσπάθησε να αποκαταστήσει την Πτολεμαϊκή εξουσία, η Αίγυπτος ενεπλάκη σε έναν ρωμαϊκό εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος τελικά οδήγησε στην κατάκτησή της από τη Ρώμη ως το τελευταίο ανεξάρτητο ελληνιστικό κράτος. Η Ρωμαϊκή Αίγυπτος έγινε μία από τις πλουσιότερες επαρχίες της Ρώμης και κέντρο του μακεδονικού πολιτισμού, με τα ελληνικά να παραμένουν η κύρια γλώσσα της κυβέρνησης μέχρι τη μουσουλμανική κατάκτηση το 641 μ.Χ. Η Αλεξάνδρεια παρέμεινε μία από τις κορυφαίες πόλεις της Μεσογείου μέχρι τον ύστερο Μεσαίωνα. [7]