concipilo

Latin

Etymology

From con- +‎ capulō.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): [kɔŋˈkɪ.pɪ.ɫoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [kon̠ʲˈt͡ʃiː.pi.lo]

Verb

concipilō (present infinitive concipilāre, perfect active concipilāvī, supine concipilātum); first conjugation

1. (Plautine, hapax legomenon) to snatch
   • c. 189 BCE, Plautus, Truculentus II. vii. 620-624:

     [Stratophanes] Perii hercle hodie, nisi hunc a te abigo. [Cyamus] Accede huc modo, adi huc modo.
     [Stratophanes] Etiam, scelus viri, minitare? quem ego [offatim iam] iam iam concipilabo.
     Quid tibi huc ventio est? quid tibi hanc aditio est?
     Quid tibi hanc notio est, inquam, amicam meam?
     Emoriere ocius, ni manu viceris.

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Conjugation of concipilō (first conjugation)

indicative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	concipilō		concipilās		concipilat		concipilāmus		concipilātis		concipilant
	imperfect	concipilābam		concipilābās		concipilābat		concipilābāmus		concipilābātis		concipilābant
	future	concipilābō		concipilābis		concipilābit		concipilābimus		concipilābitis		concipilābunt
	perfect	concipilāvī		concipilāvistī		concipilāvit		concipilāvimus		concipilāvistis		concipilāvērunt, concipilāvēre
	pluperfect	concipilāveram		concipilāverās		concipilāverat		concipilāverāmus		concipilāverātis		concipilāverant
	future perfect	concipilāverō		concipilāveris		concipilāverit		concipilāverimus		concipilāveritis		concipilāverint
passive	present	concipilor		concipilāris, concipilāre		concipilātur		concipilāmur		concipilāminī		concipilantur
	imperfect	concipilābar		concipilābāris, concipilābāre		concipilābātur		concipilābāmur		concipilābāminī		concipilābantur
	future	concipilābor		concipilāberis, concipilābere		concipilābitur		concipilābimur		concipilābiminī		concipilābuntur
	perfect	concipilātus + present active indicative of sum
	pluperfect	concipilātus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	concipilātus + future active indicative of sum
subjunctive		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	concipilem		concipilēs		concipilet		concipilēmus		concipilētis		concipilent
	imperfect	concipilārem		concipilārēs		concipilāret		concipilārēmus		concipilārētis		concipilārent
	perfect	concipilāverim		concipilāverīs		concipilāverit		concipilāverīmus		concipilāverītis		concipilāverint
	pluperfect	concipilāvissem		concipilāvissēs		concipilāvisset		concipilāvissēmus		concipilāvissētis		concipilāvissent
passive	present	concipiler		concipilēris, concipilēre		concipilētur		concipilēmur		concipilēminī		concipilentur
	imperfect	concipilārer		concipilārēris, concipilārēre		concipilārētur		concipilārēmur		concipilārēminī		concipilārentur
	perfect	concipilātus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	concipilātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	—		concipilā		—		—		concipilāte		—
	future	—		concipilātō		concipilātō		—		concipilātōte		concipilantō
passive	present	—		concipilāre		—		—		concipilāminī		—
	future	—		concipilātor		concipilātor		—		—		concipilantor
non-finite forms		infinitive						participle
		active			passive			active			passive
present		concipilāre			concipilārī			concipilāns			—
future		concipilātūrum esse			concipilātum īrī			concipilātūrus			concipilandus
perfect		concipilāvisse			concipilātum esse			—			concipilātus
future perfect		—			concipilātum fore			—			—
perfect potential		concipilātūrum fuisse			—			—			—
verbal nouns		gerund								supine
		genitive		dative		accusative		ablative		accusative		ablative
		concipilandī		concipilandō		concipilandum		concipilandō		concipilātum		concipilātū

References

• “concipilo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press