eigra

Icelandic

Etymology

Probably from some formation of Proto-Indo-European *h₁ey- (“to go”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈeiɣra/
• Rhymes: -eiɣra

Verb

eigra (weak verb, third-person singular past indicative eigraði, supine eigrað)

1. (intransitive) to wander aimlessly, to ramble, to drift

   Synonyms: ráfa, rangla, reika, flakka, sveima, vafra

Conjugation

eigra – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að eigra
supine sagnbót		eigrað
present participle lýsingarháttur nútíðar		eigrandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	eigra	eigraði		eigri	eigraði
	þú	eigrar	eigraðir		eigrir	eigraðir
	hann, hún, það	eigrar	eigraði		eigri	eigraði
plural	við	eigrum	eigruðum		eigrum	eigruðum
	þið	eigrið	eigruðuð		eigrið	eigruðuð
	þeir, þær, þau	eigra	eigruðu		eigri	eigruðu
		imperative boðháttur
singular	þú	eigra (þú), eigraðu
plural	þið	eigrið (þið), eigriði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• eigur (“wandering, rambling”)