rangla

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrauŋla/
• Rhymes: -auŋla

Verb

rangla (weak verb, third-person singular past indicative ranglaði, supine ranglað)

1. (intransitive) to wander, to ramble, to drift

   Synonyms: ráfa, eigra, reika, flakka, sveima

Conjugation

rangla – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rangla
supine sagnbót		ranglað
present participle lýsingarháttur nútíðar		ranglandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rangla	ranglaði		rangli	ranglaði
	þú	ranglar	ranglaðir		ranglir	ranglaðir
	hann, hún, það	ranglar	ranglaði		rangli	ranglaði
plural	við	rönglum	röngluðum		rönglum	röngluðum
	þið	ranglið	röngluðuð		ranglið	röngluðuð
	þeir, þær, þau	rangla	röngluðu		rangli	röngluðu
		imperative boðháttur
singular	þú	rangla (þú), ranglaðu
plural	þið	ranglið (þið), rangliði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ranglast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að ranglast
supine sagnbót		ranglast
present participle lýsingarháttur nútíðar		ranglandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	ranglast	ranglaðist		ranglist	ranglaðist
	þú	ranglast	ranglaðist		ranglist	ranglaðist
	hann, hún, það	ranglast	ranglaðist		ranglist	ranglaðist
plural	við	rönglumst	röngluðumst		rönglumst	röngluðumst
	þið	ranglist	röngluðust		ranglist	röngluðust
	þeir, þær, þau	ranglast	röngluðust		ranglist	röngluðust
		imperative boðháttur
singular	þú	ranglast (þú), ranglastu
plural	þið	ranglist (þið), ranglisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• rangl (“wandering”)

Swedish

Verb

rangla (present ranglar, preterite ranglade, supine ranglat, imperative rangla)

1. (often with a particle like in, omkring, or ut) to move unsteadily, to stagger

   Nisse ranglade in genom dörren

   Nisse staggered in through the door

Conjugation

Conjugation of rangla (weak)

	active		passive
infinitive	rangla		ranglas
supine	ranglat		ranglats
imperative	rangla		—
imper. plural1	ranglen		—
	present	past	present	past
indicative	ranglar	ranglade	ranglas	ranglades
ind. plural1	rangla	ranglade	ranglas	ranglades
subjunctive2	rangle	ranglade	rangles	ranglades
present participle		ranglande
past participle		—

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

See also

• ragla
• ranglig

References

• rangla in Svensk ordbok (SO)
• rangla in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• rangla in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)