Etymology
Derived from in- + vocō (“to call”).
Verb
invocō (present infinitive invocāre, perfect active invocāvī, supine invocātum); first conjugation
- to invoke, call upon
- Synonyms: ēvocō, advocō, prōvocō, invītō, acciō, arcessō, inclāmō, citō, exciō
- to call (by name)
Conjugation
More information indicative, singular ...
| indicative |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| active |
present |
invocō |
invocās |
invocat |
invocāmus |
invocātis |
invocant |
| imperfect |
invocābam |
invocābās |
invocābat |
invocābāmus |
invocābātis |
invocābant |
| future |
invocābō |
invocābis |
invocābit |
invocābimus |
invocābitis |
invocābunt |
| perfect |
invocāvī |
invocāvistī, invocāstī1 |
invocāvit, invocāt1 |
invocāvimus, invocāmus1 |
invocāvistis, invocāstis1 |
invocāvērunt, invocārunt, invocāvēre1 |
| pluperfect |
invocāveram, invocāram1 |
invocāverās, invocārās1 |
invocāverat, invocārat1 |
invocāverāmus, invocārāmus1 |
invocāverātis, invocārātis1 |
invocāverant, invocārant1 |
| future perfect |
invocāverō, invocārō1 |
invocāveris, invocāris1 |
invocāverit, invocārit1 |
invocāverimus, invocārimus1 |
invocāveritis, invocāritis1 |
invocāverint, invocārint1 |
| passive |
present |
invocor |
invocāris, invocāre |
invocātur |
invocāmur |
invocāminī |
invocantur |
| imperfect |
invocābar |
invocābāris, invocābāre |
invocābātur |
invocābāmur |
invocābāminī |
invocābantur |
| future |
invocābor |
invocāberis, invocābere |
invocābitur |
invocābimur |
invocābiminī |
invocābuntur |
| perfect |
invocātus + present active indicative of sum |
| pluperfect |
invocātus + imperfect active indicative of sum |
| future perfect |
invocātus + future active indicative of sum |
| subjunctive |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| active |
present |
invocem |
invocēs |
invocet |
invocēmus |
invocētis |
invocent |
| imperfect |
invocārem |
invocārēs |
invocāret |
invocārēmus |
invocārētis |
invocārent |
| perfect |
invocāverim, invocārim1 |
invocāverīs, invocārīs1 |
invocāverit, invocārit1 |
invocāverīmus, invocārīmus1 |
invocāverītis, invocārītis1 |
invocāverint, invocārint1 |
| pluperfect |
invocāvissem, invocāssem1 |
invocāvissēs, invocāssēs1 |
invocāvisset, invocāsset1 |
invocāvissēmus, invocāssēmus1 |
invocāvissētis, invocāssētis1 |
invocāvissent, invocāssent1 |
| passive |
present |
invocer |
invocēris, invocēre |
invocētur |
invocēmur |
invocēminī |
invocentur |
| imperfect |
invocārer |
invocārēris, invocārēre |
invocārētur |
invocārēmur |
invocārēminī |
invocārentur |
| perfect |
invocātus + present active subjunctive of sum |
| pluperfect |
invocātus + imperfect active subjunctive of sum |
| imperative |
singular |
plural |
| first |
second |
third |
first |
second |
third |
| active |
present |
— |
invocā |
— |
— |
invocāte |
— |
| future |
— |
invocātō |
invocātō |
— |
invocātōte |
invocantō |
| passive |
present |
— |
invocāre |
— |
— |
invocāminī |
— |
| future |
— |
invocātor |
invocātor |
— |
— |
invocantor |
| invocāre |
invocārī |
invocāns |
— |
| invocātūrum esse |
invocātum īrī |
invocātūrus |
invocandus |
invocāvisse, invocāsse1 |
invocātum esse |
— |
invocātus |
| — |
invocātum fore |
— |
— |
| invocātūrum fuisse |
— |
— |
— |
| invocandī |
invocandō |
invocandum |
invocandō |
invocātum |
invocātū |
Close
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
References
- “invoco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “invoco”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “invoco”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.