leven

See also: levén, lévén, lęven, Leven, and 'leven

English

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɛvən/

  • Audio (Southern England):

    (file)

• Rhymes: -ɛvən

Etymology 1

See levin.

Noun

leven

1. eleven
2. (obsolete) Alternative spelling of levin (“lightning”).

Related terms

• fifty-leven

Etymology 2

See leaven

Verb

leven (third-person singular simple present levens, present participle levening, simple past and past participle levened)

1. Obsolete spelling of leaven.

References

• “leven”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.

See also

• forty-leven

Anagrams

• Nevel, elven

Bislama

Bislama cardinal numbers

<  10	11	12  >
Cardinal : leven

Etymology

From English eleven.

Numeral

leven

1. eleven

Danish

Etymology 1

From leve +‎ -en.

Noun

leven c (indeclinable)

1. existence; life; way of life

References

• “leven” in Den Danske Ordbog

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /leːˀvən/, [ˈleˀʋn̩], [ˈlewˀn̩]

Noun

leven c

1. definite singular of lev (“bread”, archaic)

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /lɛfən/, [ˈlɛfn̩]

Noun

leven c

1. definite singular of lev (“lev”, currency)

Etymology 4

Pronunciation

• IPA^(key): /leːvən/, [ˈleːʋn̩], [ˈlewn̩]

1. gerund of leve

Dutch

Alternative forms

• leeven (obsolete)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈleːvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: le‧ven
• Rhymes: -eːvən

Etymology 1

From Middle Dutch leven, from Old Dutch *libben, *livon, from Proto-West Germanic *libbjan.

Verb

leven

1. (intransitive) to live

   Ik wil leven in een stad dicht bij de natuur. ― I want to live in a city close to nature.

   Ze leeft voor haar kunst. ― She lives for her art.

   Hij heeft lang geleefd en veel meegemaakt. ― He has lived a long life and experienced much.

Conjugation

Conjugation of leven (weak)
infinitive	leven
past singular	leefde
past participle	geleefd
infinitive	leven
gerund	leven n
	present tense	past tense
1st person singular	leef	leefde
2nd person sing. (jij)	leeft, leef2	leefde
2nd person sing. (u)	leeft	leefde
2nd person sing. (gij)	leeft	leefde
3rd person singular	leeft	leefde
plural	leven	leefden
subjunctive sing.1	leve	leefde
subjunctive plur.1	leven	leefden
imperative sing.	leef
imperative plur.1	leeft
participles	levend	geleefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beleven
• doorleven
• herleven
• hoop doet leven
• in levenden lijve
• inleven
• leefgebied
• leefgemeenschap
• leefloon
• leefmilieu
• leefomstandigheid
• leefstijl
• leeftijd
• leefwijze
• leven als God in Frankrijk
• medeleven
• naleven
• op de pof leven
• op grote voet leven
• opleven
• overleven
• samenleven
• voortleven

Descendants

• Afrikaans: leef, lewe
• Berbice Creole Dutch: lefu
• Jersey Dutch: lêve
• Negerhollands: leev, lif, leven

Etymology 2

From Middle Dutch leven. Gerund of the verb leven. The literary sense is likely a semantic loan from Medieval Latin vīta.

Noun

leven n (plural levens, diminutive leventje n)

1. life (act or duration of living)

   Het leven is vol verrassingen. ― Life is full of surprises.

   Hij wilde zijn leven wijden aan wetenschappelijk onderzoek. ― He wanted to dedicate his life to scientific research.

   In mijn vrije tijd geniet ik van het leven. ― In my free time, I enjoy life.

2. (literature) life, biography (particularly, but not necessarily a hagiography)

   Synonyms: biografie, levensbeschrijving

   Hyponyms: hagiografie, heiligenleven, vita

   In zijn jonge jaren schreef hij een leven van Petrarca, maar dat is nooit gepubliceerd. ― In his youth he wrote a life of Petrarch, but that was never published.

Derived terms

• bedrijfsleven
• bodemleven
• boerenleven
• buitenleven
• dierenleven
• familieleven
• gezinsleven
• heiligenleven
• hondenleven
• kinderleven
• levenloos
• levensader
• levensbelang
• levensbelangrijk
• levensbeschouwing
• levensbeschrijvend
• levensbeschrijver
• levensbeschrijving
• levensduur
• levensduurte
• levensecht
• levenseinde
• levenservaring
• levensgenieter
• levensgeschiedenis
• levensgevaar
• levensgezel
• levensgezellin
• levensjaar
• levenslang
• levensleer
• levensleugen
• levenslied
• levensloop
• levenslucht
• levenslust
• levensmiddel
• levensmoe
• levensonderhoud
• levensreddend
• levensruimte
• levensschets
• levensstijl
• levensvatbaar
• levensverzekering
• levensvorm
• levenswandel
• levenswende
• levenswijsheid
• levenswijze
• liefdesleven
• mensenleven
• met zijn leven betalen
• nachtleven
• om het leven brengen
• om het leven komen
• privéleven
• soldatenleven
• stilleven
• uitgaansleven
• zielenleven
• zin van het leven

Descendants

• Afrikaans: lewe

Anagrams

• nevel

Galician

Verb

leven

1. inflection of levar:
   1. third-person plural present subjunctive
   2. third-person plural imperative

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *libben, *livon, from Proto-West Germanic *libbjan.

Verb

lēven

1. to live, to be alive
2. to live one's life
3. to live, to dwell

Inflection

Conjugation of lēven (weak)

infinitive	base form	lēven
	genitive	lēvens
	dative	lēvene
		indicative			subjunctive
		present	past		present	past
1st person singular		lēve	—		lēve	—
2nd person singular		lēefs, lēves	—		lēefs, lēves	—
3rd person singular		lēeft, lēvet	—		lēve	—
1st person plural		lēven	—		lēven	—
2nd person plural		lēeft, lēvet	—		lēeft, lēvet	—
3rd person plural		lēven	—		lēven	—
		imperative
singular		lēef, lēve
plural		lēeft, lēvet
		present	past
participle		lēvende	—

Descendants

• Dutch: leven, leeven (obsolete)
  • Afrikaans: leef, lewe
  • Berbice Creole Dutch: lefu
  • Jersey Dutch: lêve
  • Negerhollands: leev, lif, leven
• Limburgish: laeve

Further reading

• “leven (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “leven (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I

Middle English

Etymology 1

From Old English lǣfan, from Proto-West Germanic *laibijan.

Alternative forms

• leaven, lefven

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɛːvən/

Verb

leven

1. to leave

Conjugation

Conjugation of leven (weak in -te)

infinitive	(to) leven, leve
	present tense	past tense
1st-person singular	leve	lefte
2nd-person singular	levest	leftest
3rd-person singular	leveth	lefte
subjunctive singular	leve
imperative singular		—
plural1	leven, leve	leften, lefte
imperative plural	leveth, leve	—
participles	levynge, levende	left, yleft

¹ Sometimes used as a formal 2nd-person singular.

Descendants

• English: leave
• Scots: leve, leif
• Yola: laave, lea, lee

References

• “lēven, v.(1).”, in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007.

Etymology 2

Verb

leven

1. alternative form of lyven

Etymology 3

Noun

leven

1. lightning
   • 1387–1400, Geoffrey Chaucer, “The Wyfe of Bathes Prologue”, in The Canterbury Tales, [Westminster: William Caxton, published 1478], →OCLC; republished in [William Thynne], editor, The Workes of Geffray Chaucer Newlye Printed, […], [London]: […] [Richard Grafton for] Iohn Reynes […], 1542, →OCLC:

     With wilde thunder dint and fiery leven.

     With wild thunder-bolt and fiery lightning.

Middle Low German

Etymology

From Old Saxon libbian.

Pronunciation

• Stem vowel: ē²
  • (originally) IPA^(key): /lɪɛvən/

Verb

leven

1. to live

Conjugation

Conjugation of leven as a weak verb

plain infinitive	lēven
full infinitive (gerund)	tô lēvene or tô lēvende
verbal noun	lēven or lēvent
participles			imperative
present	lēvende		singular	lēve
past	gelēvet		plural	lēvet
	indicative		subjunctive
	present	preterite	present	preterite
1st person singular	lēve	lēvede	lēve	lēvede
2nd person singular	lēvest	lēvedest	lēvest	lēvedest
3rd person singular	lēvet	lēvede	lēvet	lēvede
plural	lēven (lēvet?)	lēveden	lēven	lēveden

Related terms

• levend/levent

Descendants

• Low German: leven
  • German Low German: lęven, lewen, lewe (in other dialects, including Low Prussian)