vindbaar

Dutch

Etymology

From vinden (“to find”) +‎ -baar (“-able”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

vindbaar (comparative vindbaarder, superlative vindbaarst)

1. findable

   Antonym: onvindbaar

Declension

Declension of vindbaar
uninflected	vindbaar
inflected	vindbaar
comparative	vindbare
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		vindbaar	vindbare	het vindbaarst het vindbaarste
indefinite	m./f. sing.	vindbaar	vindbare	vindbaarste
	n. sing.	vindbaar	vindbare	vindbaarste
	plural	vindbaar	vindbare	vindbaarste
definite		vindbaar	vindbare	vindbaarste
partitive		vindbaars	vindbares	—

Derived terms

• onvindbaar
• vindbaarheid