![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dd/Astronomical_opposition_schema.svg/langeo-640px-Astronomical_opposition_schema.svg.png&w=640&q=50)
Opozicio (astronomio)
From Wikipedia, the free encyclopedia
![Temas pri...](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/Disambig.svg/20px-Disambig.svg.png)
Plej ĝenerale, oni rigardas la opozicioj de unu astro (planedo, kometo, stelo kun Suno. Astro estas en la opozicio kiam ĝia rektascensio diferas de 12 horoj de tiu de Suno; la astro pasas al ĝia kulmino je suna noktomezo. Se temas pri objekto proksima de la ekliptiko, tio signifas ke Suno, Tero kaj la objekto (en ĉi-tiu ordo) estas laŭliniitaj, tie estas en sizigio.
Koncerne planedon, la opozicio estas plej taŭga momento por observi ĝin ĉar:
- Ĝi restas videbla dum tutan nokton, ĝi leviĝas je la sunsubiro kaj kuŝiĝas je la sunleviĝo
- Ĝia disko aperas tute prilumita de la Suno
- Ĝi estas tiam plej proksima de Tero. Tio estas ĉefe vera por Marso[1], kies distanco de Tero varias inter la opozicio (0,4 al 0,7 AU) kaj la konjunkcio (2,4 al 2,7 AU)[2].
En la sunsistemo, nur la superaj planedoj, tio estas, kies orbitoj estas eksteraj al la tera orbito, povas esti en opozicio kun Suno: tio estas Marso, Jupitero, Saturno, Neptuno, asteroidoj (notinde 4 Vesta, foje videbla per nuda okulo je sia opozicio[3]), kaj nanoplanedoj (Cereso, Plutono...)
La opozicio de Luno estas komune dirata "plenluno", kaj perfekta laŭliniiĝo Suno - Tero - Luno estigas lunan eklipson
Opozicio estas signata per la astronomia simbolo :