Mindora bubuko
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Mindora bubuko, konata ankaŭ kiel Mindora akcipitrostrigo (Ninox mindorensis), estas specio de strigoj en la familio Strigedoj kaj genro Ninox. Ĝi estas endemio de Filipinoj kie ĝi vivas en arbaroj. La Mindora bubuko estas unu el la strigoj en la komplekso de Filipina bubuko.
.jpg)
Remove ads
Aspekto
eBird priskribas la birdon kiel "Sufiĉe malgrandan strigon de malaltaj kaj antaŭmontaraj arbaroj kaj maldensarbaroj. Sufiĉe malhelbruna sur la kapo kaj dorso kaj ruĝecbruna sur la brusto, kun helflavaj okuloj kaj maldikaj blankaj brovoj formantaj V-on. La Mindora kriĉostrigo estas simila laŭ grandeco kaj koloro, sed la Mindora bubuko estas fajne strieca ĉie. Multe pli malgranda ol la ĉokolada bubuko, sen blanko sur la brusto. La kanto estas sufiĉe altatona, descenda funebra fajfo, 'wiiiiuuuuu'."[1]
Inter la specikomplekso de la Filipina bubuko, ĝi distingiĝas per la fajna strieco sur sia kapo kaj ventro kaj sia ĝenerale pli malhela plumaro.[2] La Mindora bubuko estas senorela specio. La maskloj kaj inoj aspektas tre similaj.
Ĝi estas mezgranda je 20 cm alta, kune kun la Sulua bubuko, en la specikomplekso de la Filipina bubuko. Ĝi estas inter la pli grandaj Kamigina bubuko, la Romblona bubuko kaj la Cebua bubuko je 25 cm kaj la pli malgrandaj Luzona bubuko kaj Mindanaa bubuko, kiuj estas 15 ĝis 18 cm altaj.[2]
Remove ads
Ekologio kaj kutimaro
La ekologio de ĉi tiu specio ankoraŭ ne estas detale studita, sed oni supozas, ke ĝi havas tipan dieton de bubokoj, konsistantan el insektoj, malgrandaj mamuloj, reptilioj, amfibioj kaj eble eĉ birdoj. Nenio estas konata pri ĝiaj reproduktaj kutimoj, sed oni supozas, ke ili nestas en arbaj kavaĵoj kiel aliaj bubokoj.[3]
Habitato kaj konservostatuso
Ĝia vivejo estas en tropikaj humidaj malaltebenaĵaj primaraj kaj sekundaraj arbaroj ĝis 1250 metroj super marnivelo. Ĝi ankaŭ estas foje vidata sur arbaraj randoj, maldensejoj kaj plantejoj.[2]
La Ruĝa Listo de IUCN klasifikas ĉi tiun birdon kiel vundeblan kun populaciaj taksoj de 2 500 ĝis 9 999 maturaj individuoj. La ĉefa minaco de ĉi tiu specio estas habitatperdo kun pogranda senigo de arbaraj vivejoj kiel rezulto de laŭleĝa kaj kontraŭleĝa arbohakado, minado, konverto al terkulturaj teroj kaj urbigo. Detruo de malaltaj arbaroj ekstermis preskaŭ la tutan vivejon de ĉi tiu birdo. En 1988, nur 120 km² da arbaro restis en Mindoro, el kiuj nur 25% estis fermita kanopeo.
Ĝi troviĝas en kelkaj protektitaj areoj en la Nacia Parko Montoj Iglit-Bako (kiu estas ankaŭ la vivejo de la kritike endanĝerigita Mindora bubalo) kaj la Nacia Parko Lago Naujan.
Nuntempe ne ekzistas speci-specifa konservada programo, sed proponitaj konservadaj agoj inkluzivas pliajn speciajn esplorojn por pli bone kompreni la vivejon kaj populacion, iniciati edukajn kaj konsciigajn kampanjojn por levi la profilon de la specio kaj enstampi fieron ĉe lokuloj, kaj lobiadon por protekto de la restanta arbaro.[4]
Referencoj
Eksteraj ligiloj
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads