vos

hispana

 Pronomo

Deveno

el la latina vorto " vōs " ^→ la ‎(“vi“ multenombra), el la malnovlatina vōs', el la praitalika *wōs

Silabseparo

vos

Elparolo

IFA:  bo̞s̺ 

• (persona pronomo)

Signifoj

1. regiona (Latinameriko): vi, ci ununombra

   Vos sos lindo.

   Vi estas bela.

2. (arkaika) altigita formo de vi, ununombra kaj multenombra

   ¿Sois vos, don Juan?

   Ĉu estas vi, sinjoro Johano?

Gramatikaj trajtoj

[1] 2a persono ununombro

[2] 2a persono ununombro kaj multenombro

Samsencaĵoj

[1] tú

[2] usted, ustedes

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Verboj: vosear

Substantivoj: voseo

Samsonaĵoj: voz en regionoj, kie s kaj z estas same elparolitaj

Referencoj kaj literaturo

[1, 2] Vikipedio en la hispana enhavas artikolon pri: Voseo

[1, 2] Real Academia Española, Diccionario de la Real Academia Española, 2001 „vos“

Interlingvao

 Pronomo

(oblikvo vos, posesivo vostre)

• (persona pronomo)

Signifoj

1. vi (plurnombra aŭ ĝentila)

latina

 Pronomo

Deveno

el praitalika *wōs, siavice el la oblikvaj formoj de la prahindeŭropa pronomo *yū́

Prononco

• IFA:  woːs  (klasika)
• IFA:  voːs  (eklezia)

vōs (genitivoj vestrī kaj vestrum, dativo kaj ablativo vobis, posedaj adjektivoj vester kaj voster)

• (persona pronomo)

Signifoj

1. vi (plurala)
2. vin (plurala)

Rimarkoj

Malsame ol en la latinidaj lingvoj, mankas en latino la ununombra "ci-via distingo." Tio estas, tū estas la universala ununombra duapersona formo en la latina, sendepende de kunteksto, dum vōs ĉiam signifas la plurnombran formon.

La nominativa uzo de latinaj personaj pronomoj ĉiam havas emfazan signifon. Ekzemple:

Mihi placetis: Vi plaĉas al mi.

Vos mihi placetis: Estas vi, kiuj plaĉas al mi; nur vi plaĉas al mi.

Finfine, la genitivo de vōs havas du formojn: vestrī kaj vestrum. La unua uziĝas kiel objekto de aga substantivo. La dua uziĝas kiel partitivo, kiel en "unu el vi." Alie por diri "via," oni kutime uzas la adjektivon vester aŭ voster.

Derivaĵoj

• vobiscum (kun vi)