condo

 Entradas similares:  Condo., condó, con đỏ

Francés

condo
pronunciación (AFI)	[kɔ̃.do]
homófonos	condos

Sustantivo masculino

condo ¦ plural: condos

1

Variante de condominium.

• Ámbito: Quebec.

2

Variante de condensateur.

• Ámbito: Francia.
• Uso: coloquial.

Latín

condō
clásico (AFI)	[ˈkɔn.doː]

Etimología

Del prefijo con- y dō.

Verbo transitivo

1

Poner juntamente.

2

Construir, establecer, formar.

3

Absconder, fugarse, guardar, huir.

4

Abismar, hundir, sumergir.

• Uso: figurado.

5

Concluir, terminar.

• Uso: figurado.

Conjugación

Conjugación de condō, condere, condidī, conditum  (tercera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	condere, condidisse
Infinitivo pasivo	condī
Participio activo	condēns, conditūrus
Participio pasivo	condendus, conditus
Gerundio	condendī, condendō, condendum
Supino	conditum, conditū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego condō	tū condis	is, ea, id condit	nōs condimus	vōs conditis	eī, eae, ea condunt
Pretérito imperfecto	ego condēbam	tū condēbās	is, ea, id condēbat	nōs condēbāmus	vōs condēbātis	eī, eae, ea condēbant
Futuro	ego condam	tū condēs	is, ea, id condēt	nōs condēmus	vōs condētis	eī, eae, ea condent
Pretérito perfecto	ego condidī	tū condidistī	is, ea, id condidit	nōs condidimus	vōs condidistis	eī, eae, ea condidērunt, condidēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego condideram	tū condiderās	is, ea, id condiderat	nōs condiderāmus	vōs condiderātis	eī, eae, ea condiderant
Futuro perfecto	ego condiderō	tū condideris	is, ea, id condiderit	nōs condiderimus	vōs condideritis	eī, eae, ea condiderint
Presente pasivo	ego condor	tū conderis, condere	is, ea, id conditur	nōs condimur	vōs condiminī	eī, eae, ea conduntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego condēbar	tū condēbāris, condēbāre	is, ea, id condēbātur	nōs condēbāmur	vōs condēbāminī	eī, eae, ea condēbantur
Futuro pasivo	ego condar	tū condēris, condēre	is, ea, id condētur	nōs condēmur	vōs condēminī	eī, eae, ea condentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego condam	ut tū condās	ut is, ut ea, ut id condat	ut nōs condāmus	ut vōs condātis	ut eī, ut eae, ut ea condant
Pretérito imperfecto	ut ego conderem	ut tū conderēs	ut is, ut ea, ut id conderet	ut nōs conderēmus	ut vōs conderētis	ut eī, ut eae, ut ea conderent
Pretérito perfecto	ut ego condiderim	ut tū condiderīs	ut is, ut ea, ut id condiderit	ut nōs condiderīmus	ut vōs condiderītis	ut eī, ut eae, ut ea condiderint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego condidissem	ut tū condidissēs	ut is, ut ea, ut id condidisset	ut nōs condidissēmus	ut vōs condidissētis	ut eī, ut eae, ut ea condidissent
Presente pasivo	ut ego condar	ut tū condāris, condāre	ut is, ut ea, ut id condātur	ut nōs condāmur	ut vōs condāminī	ut eī, ut eae, ut ea condantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego conderer	ut tū conderēris, conderēre	ut is, ut ea, ut id conderētur	ut nōs conderēmur	ut vōs conderēminī	ut eī, ut eae, ut ea conderentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) conde	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) condite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) conditō	(is, ea, id) conditō	― ―	(vōs) conditōte	(eī, eae, ea) conduntō
Presente pasivo	― ―	(tū) condere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) condiminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) conditor	(is, ea, id) conditor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) conduntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad

Descendientes

Descendientes [▲▼]

• Español: condir

Información adicional

• Derivados: abscondo, conditio, conditor, conditus, conditivus, conditorium, conditura, condio, condus, inconditus, decondo, recondo, abdo, addo, dedo, dido, do, edo, indo, perdo, prodo, reddo, subdo, trado