denarro

Latín

dēnarrō
clásico (AFI)	[deːˈnar.roː]

Etimología

Del prefijo dē (preposición) y narrō, -āre ('narrar').

Verbo transitivo

1

Dar un reporte completo, relatar detalladamente.^[1]

Conjugación

Conjugación de dēnārrō, dēnārrāre, ―, ―  (primera conjugación, defectivo, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	dēnārrāre
Infinitivo pasivo	―
Participio activo	dēnārrāns
Participio pasivo	―
Gerundio	dēnārrandī, dēnārrandō, dēnārrandum
Supino	―
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego dēnārrō	tū dēnārrās	is, ea, id dēnārrat	nōs dēnārrāmus	vōs dēnārrātis	eī, eae, ea dēnārrant
Pretérito imperfecto	ego dēnārrābam	tū dēnārrābās	is, ea, id dēnārrābat	nōs dēnārrābāmus	vōs dēnārrābātis	eī, eae, ea dēnārrābant
Futuro	ego dēnārrābō	tū dēnārrābis	is, ea, id dēnārrābit	nōs dēnārrābimus	vōs dēnārrābitis	eī, eae, ea dēnārrābunt
Pretérito perfecto	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Pretérito pluscuamperfecto	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Futuro perfecto	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Presente pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Pretérito imperfecto pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Futuro pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego dēnārrem	ut tū dēnārrēs	ut is, ut ea, ut id dēnārret	ut nōs dēnārrēmus	ut vōs dēnārrētis	ut eī, ut eae, ut ea dēnārrent
Pretérito imperfecto	ut ego dēnārrārem	ut tū dēnārrārēs	ut is, ut ea, ut id dēnārrāret	ut nōs dēnārrārēmus	ut vōs dēnārrārētis	ut eī, ut eae, ut ea dēnārrārent
Pretérito perfecto	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Presente pasivo	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) dēnārrā	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) dēnārrāte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) dēnārrātō	(is, ea, id) dēnārrātō	― ―	(vōs) dēnārrātōte	(eī, eae, ea) dēnārrantō
Presente pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) ―
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad
NOTA: solo se emplean las formas activas